Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο Κατάδικος και η Άρρωστη Μητέρα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130585 Τραγούδια, 269419 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο Κατάδικος και η Άρρωστη Μητέρα
 ‘Μακάρι να δούλευαν τα δάκρυα και οι προσευχές’
 
‘Δεν υπάρχει σοβαρή ανάλυση της πραγματικότητας χωρίς αναφορές θανάτων’

Τρικλίζει κλαίγοντας στο γνώριμο κελί
Εγκλωβισμένος στο γνωστό του κολαστήριο
Οι τοίχοι πάνω γράφουνε την κάθε του πληγή
Την αγωνία, την ντροπή και το μαρτύριο

Μα η ποινή αυτή δεν πρέπει να τελειώσει
Οι ελπίδες είναι σύμβουλος κακός
Η κόλαση που εκκολάπτει σαν ξημερώσει
Θα γεννηθεί απ’ την αρχή στο φως

Όμως διψά για τον σφυγμό της οικουμένης
Για την γλυκιά και ποθητή ελευθερία
Γραμμάτιο ζωής ήδη περασμένης
Που σπαταλήθηκε στυγνά στην εξορία

Πόσο κοστίζει αλήθεια μία δίκη;
Πόσο κοστίζει ένα σφαγμένο παρελθόν;
Τι τελικά στον κόσμο μας ανήκει;
Που εξελίσσεται το μέλλον των νεκρών;

Μέσα στο όνειρο που μπλέκει τα μαλλιά
Μιας γυναικός που τεμαχίζεται
Καθώς ξυπνάει μέσα της βαθιά
Ο δήμιος αυτός που δε χαρίζεται
Τι κι αν παιδιού μικρού είναι μαμά
Μέσα στο σπίτι της θρηνεί και στροβιλίζεται

Γλυκιά μητέρα όταν η κόλαση προκύψει
Την πίκρα σου δεν σκέφτεται κανείς
Τι άλλο πια μπορεί να σε νικήσει;
Σαν πουθενά δεν βρίσκεις να σταθείς;
Έφτασε η ώρα δίκαια, Θεός να γίνεις
Να μην μπορείς ξανά ποτέ να φοβηθείς…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Οικογένεια
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

I have absolutely no pleasure in the stimulants in which I sometimes so madly indulge.
 
Κων/νος Ντζ
24-10-2017 @ 16:31
Ωραίο, ιδιαίτερο!

::up.:: ::up.:: ::up.::
kapnosa-v-ainigma
24-10-2017 @ 19:46
::love.:: ::love.:: ::love.::
Τι άλλο πια μπορεί να σε νικήσει;
Σαν πουθενά δεν βρίσκεις να σταθείς;
Έφτασε η ώρα δίκαια, Θεός να γίνεις
Να μην μπορείς ξανά ποτέ να φοβηθείς…
inokrini
24-10-2017 @ 20:06
Γλυκιά μητέρα όταν η κόλαση προκύψει
Την πίκρα σου δεν σκέφτεται κανείς
Τι άλλο πια μπορεί να σε νικήσει;
Σαν πουθενά δεν βρίσκεις να σταθείς;
Έφτασε η ώρα δίκαια, Θεός να γίνεις
Να μην μπορείς ξανά ποτέ να φοβηθείς… ::up.:: ::love.::
Μ.Ελμύρας
24-10-2017 @ 20:52

Έξοχα όμορφο και ιδιαίτερο!
Εύγε!
Άηχος
24-10-2017 @ 23:42
Πρωτότυπο το θέμα σου και ωραία η γραφή σου!
Πραγματικά πολύ ιδιαίτερο!!
Vincent
25-10-2017 @ 00:10
Σας ευχαριστώ πολύ.. Το ποίημα αυτό αναφέρεται στο προσωπικό μαρτύριο, την κοινωνική απομόνωση, την θυσία των ονείρων, τον καρκίνο και την λύτρωση μέσα απο το θάνατο των φοβων...
"μαριαννάκι!"
25-10-2017 @ 02:53
::up.:: ::up.:: ::cry.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο