| |
Δυο γράμματα, δυο συλλαβές και γάργαρος ο ήχος,
μου είναι τόσο δύσκολο να σου ταιριάξει στίχος...
Δεν ξέρω στην περιγραφή τι λέξεις να ορίσω
δεν ξέρω πως να σταματώ και από που ν' αρχίσω...
Να πω για το χαμόγελο που στην καρδιά μου γνέφει;
Να πω πως διώχνει τις βροχές, και της ψυχής τα νέφη;
Να πω πως ροδοπέταλα σου έβαψαν τα χείλη
και μοιάζουν με το πι' όμορφο και σπάνιο ανθύλλι;
Ή να μιλήσω μονομιάς για των ματιών το σχήμα,
το φως μα και τη ζεστασιά, της ομορφιάς το κύμα
που ήρθε και με τράβηξε απ' της στεριάς τα μέρη
και μ' έκανε να κολυμπώ χωρίς κανείς να ξέρει...
Χωρίς να ξέρει που θα βγει, κι αν θα 'ναι σε λιμάνι
ή αν με τραβήξει στ' ανοιχτά που ούτε το μάτι πιάνει...
Μα αν δεν αφήσεις τη στεριά, της γης την ησυχία,
δε θα γνωρίσεις τι θα πει του έρωτα η μαγεία...
Δε θα γνωρίσεις του έρωτα τα πέλαγα, τα μήκη,
πως στο ταξίδι χάνεται η ήττα και η νίκη...
Ο νικητής στον έρωτα είναι κι αυτός χαμένος
και ο χαμένος είναι απλώς βαθιά ερωτευμένος...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
