Έβαψα κόκκινο τον δρόμο της αγάπης
Κι έπνιξα μέσα του τον ψεύτικο καημό
Πόσο σ' αγάπησα ποτέ δεν θα το μάθεις
Ένα ταξίδι ήσουν δίχως γυρισμό...
Έβαψα κόκκινη την πόρτα του σπιτιού μου
Να φοβηθείς από το πάθος της φωτιάς
Κανένας έρωτας δεν ήταν του χεριού μου
Άλλη φορά μην ορκιστείς πως μ' αγαπάς...
Έβαψα κόκκινα τα άσπρα μου σεντόνια
Να κοιμηθείς σε διερρηγμένη παρθενιά
Γυμνή σου δόθηκα στα δώδεκά μου χρόνια
Μα εσύ μια πόρνη ήθελες στην αγκαλιά...
Έβαψα κόκκινα τα μάγουλα της λύπης
Να χαστουκίσεις τη γυναίκα της ντροπής
Μόλις χορτάσεις ηδονή ξανά θα φύγεις
Για ν' αποφύγεις την ανάγκη της στιγμής...
Έβαψα κόκκινα τα θέλω στην ψυχή μου
Αφού βαρέθηκα για σένα να πονώ
Να μεταγγίζω την αγάπη στο κορμί μου
Και το πρωί μονάχη μου να ξεψυχώ...
Έβαψα κόκκινα τα χέρια του θυμού σου
Λέξεις - ξυράφια θα σου δώσω να κρατάς
Ήμουν μια νύχτα αξημέρωτη στο νου σου
Αφού δεν έμαθες ποτέ σου ν' αγαπάς...
