| |
| | Ο Φοβοσ |  | | |
Ο ΦΟΒΟΣ
Ο φόβος φώλιασε βαθειά,
μες στη ψυχή μου,
κι έκανε μαύρη κάθε μέρα ,
την ζωή μου,
φόβος για τ΄άγνωστο που θάρθει,
με τρομάζει,
σε σκέψεις μαύρες και πικρές ,
όλο με βάζει,
πως θα περάσει όλο τούτο ,
το κακό,
πως θα γλυτώσω τη ψυχή μου,
αν μπορώ,
μα ξάφνου φώτα γύρω μου,
έχουν ανάψει,
φωτίζουν δρόμο μυστικό,
που θα αλλάξει,
τη σκέψη μου και το μυαλό,
θα το φωτίσει,
να βρει τις λύσεις τη ζωή,
να κατακτήσει,
κι εγώ αρπάζομαι γερά,
έχω την ευκαιρία,
να βγω ξανά στο φως,
στην ευτυχία,
να διώξω φόβους και ξανά,
να πολεμήσω,
και τη ζωή μου μες στο φως,
τώρα να ζήσω.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
νικολακοπουλος θανάσης
10-11-2017 @ 08:12 | καληέρα ανθιμο το διάβασα το στίχο σου σπουδαία γραφεί σου
::rol.:: ::up.:: ::theos.:: | | ΒΑΛΣΑΜΟ
10-11-2017 @ 14:28 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | smaragdenia
10-11-2017 @ 15:22 | ΩΡΑΙΟ ΑΝΘΙΜΕ
ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ | | inokrini
10-11-2017 @ 20:03 | ::up.:: ::up.:: μα ξάφνου φώτα γύρω μου,
έχουν ανάψει,
φωτίζουν δρόμο μυστικό,
που θα αλλάξει | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
