| |
Θλιμμενο βαρυ το πρωινο
κλεινει τα πεταλα του
γκριζο σκηνικο σαν σταχτη
αντιδικιες κι ασκησεις επι χαρτου
απλωνει ο κισσος στης ψυχης το φραχτη
Δεν τελειωνουν τα τραγουδια
ειναι οδοιποροι στη ζωη
του μυαλου ξεπεταρουδια
που σκορπιζουνε χαρας πνοη
Θλιμμενο το πρωινο
δακρυζει για την αγαπη
τρυπημενο κατασαρκα
απ'τον χρονο τον σατραπη
που στιγμες σπαθιζει στο διαβα του
και κερνα της λησμονιας πιοτο απο την καβα του
Δεν τελειωνουν τα τραγουδια
ειναι οδοιποροι στη ζωη
του μυαλου ξεπεταρουδια
που σκορπιζουνε χαρας πνοη.
Euler2
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
