| |
| | σα να μην έφτανε η μπόρα |  | | |
Αβίαστη η ελπίδα ξεσκίζει, πετσοκόβει,
βρίσκει αφορμή και χώνει τη μύτη της παντού
Αγγίζει τρυφερά, βόσκει χορταράκια,
Πίνω το νέκταρ απ ' τους μαστούς του φόβου
και ξαναγίνεται οχιά.
Όχι! δεν είν' ο θάντος
μήτε παλιάτσος, μήτε λαδέμπορος
Μόν είν που πέρασεν η ώρα
Κι ο καφενές μας κλείδωσε απ' όξω.
Και κάνει κρύο και χιονιά
Μα δε μας νοιάζει ο καιρός
Έτσι κι αλλιώς πάντα του πηγαίναμε κόντρα
μα να! Είν' το πρόσωπο το βελούδο,
που σαν ποτέ να μην το είδα
να σκύβει στις χωμάτινες παλάμες
να γιομίζει τη στέρνα με δροσερό νερό
..............
Να μη σε νοιάζει
ο χρόνος, τα περασμένα, τα όνειρά μας
να μη φοβηθείς
τις λύπες, τις χαρές, τους καβγάδες, τον πόλεμο
τον έρωτα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | δεν έχω | | | |
|
inokrini
13-11-2017 @ 13:50 | Να μη σε νοιάζει
ο χρόνος, τα περασμένα, τα όνειρά μας
να μη φοβηθείς
τις λύπες, τις χαρές, τους καβγάδες, τον πόλεμο
τον έρωτα. ::up.:: ::up.:: | | smaragdenia
13-11-2017 @ 15:20 | Να μη σε νοιάζει
ο χρόνος, τα περασμένα, τα όνειρά μας
να μη φοβηθείς
τις λύπες, τις χαρές, τους καβγάδες, τον πόλεμο
τον έρωτα.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
