Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το κρίνο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130265 Τραγούδια, 269345 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το κρίνο
 παλιά αφιέρωση σε κάποιο αρρωστούλικο....
 
Το κρινάκι !

Πώς θα ‘θελα τον πόνο σου επάνω μου να πάρω
Πού ’σαι μικρό κι ανήμπορο και σκιάζεσαι τον χάρο ;

Ατένισε το βλέμμα σου απ΄ το παράθυρό σου,
βάλε ζωή στο αίμα σου, γλυκά, και ξεδιπλώσου !

Δέξου από με την δύναμη που απλόχερα σου δίνω
και μύρισε το δώρο μου, το πάλλευκο το κρίνο !

Πάρε κουράγιο, πάλεψε, λάμψε με φως ακμαίου,
θέλω να γιάνεις γρήγορα, σειρήνα του Αιγαίου.

Πώς να μπορέσω τάχατες τους πόνους ν’ απαλύνω
πού ‘σαι του κήπου πού ‘κοψα, εσύ, τ’ όμορφο κρίνο…
-.-



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      του Αχερωτα
      Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !
 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
15-11-2017 @ 00:03
Ωραίο
::hug.::
smaragdenia
15-11-2017 @ 00:11
Πάρε κουράγιο, πάλεψε, λάμψε με φως ακμαίου,
θέλω να γιάνεις γρήγορα, σειρήνα του Αιγαίου.

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Νικηφόρος Ουρανός 38
15-11-2017 @ 00:12
Πώς να μπορέσω τάχατες τους πόνους ν’ απαλύνω
πού ‘σαι του κήπου πού ‘κοψα, εσύ, τ’ όμορφο κρίνο…

Στο σύνολό του,
μι ποιητική ομορφιά!
Καλό ξημέρωμα, Χρήστο!
Κοσμάς Δ.
15-11-2017 @ 01:01
Ωραίο για τραγούδι και με φράσεις που ξεχωρίζουν ..
Έχει ευαισθησία, ρυθμό κι αγάπη.
::love.:: ::up.::
Celestia
15-11-2017 @ 03:11
Καταπληκτικο!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
oneiropola
15-11-2017 @ 08:57
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ASTRITISOT
15-11-2017 @ 09:54
Πολύ ωραίο!!! ::up.::
**Ηώς**
15-11-2017 @ 10:03
κρινοβολάει πατρίδα! ::rock.::
kapnosa-v-ainigma
15-11-2017 @ 10:06
::love.:: ::up.:: ::up.:: Πώς να μπορέσω τάχατες τους πόνους ν’ απαλύνω
πού ‘σαι του κήπου πού ‘κοψα, εσύ, τ’ όμορφο κρίνο…
ΒΥΡΩΝ
15-11-2017 @ 11:19
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::

ΘΕΟΣ...! (Κρίνο γαρ..)
pennastregata
15-11-2017 @ 12:58
Γλυκύτατο!!!
ταπεινος ναρκισσος
15-11-2017 @ 13:11
Συνεσταλμένη ρομαντική ευαισθησία γνωρίζει το πονημά σου ! ! !
inokrini
15-11-2017 @ 17:53
Δέξου από με την δύναμη που απλόχερα σου δίνω
και μύρισε το δώρο μου, το πάλλευκο το κρίνο ! ::love.:: ::love.:: ::up.::
Άηχος
15-11-2017 @ 19:22
Το ποίημα σου είναι ανάλογο του ταλέντου σου.
Αν και κάπου μιλά για χάρο, που το κάνει ανησυχητικό,
η γλυκύτητα του το αφήνει να κυλήσει με χάρη και να
εξαφανίσει σχεδόν τον τρόμο.
Συγχαρητήρια, έγραψες καταπληκτικά!!
::up.:: ::up.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
15-11-2017 @ 22:26
Καλησπέρα Χρήστο, εγώ πάλι το βρήκα γλυκό, γλυκύτατο, μα με μια μελαγχολία, που το κάνει διαφορετικό και πολύ αληθινό, φιλιά. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Tessi
16-11-2017 @ 02:04
Πολύ γλυκό...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο