| |
Εύα
Μια φορά και έναν καιρό την εποχή των ιπποτών και των βασιλείων, η φύση δημιούργησε ένα ον περίεργο. Ένα βράδυ που είχε ηλιοβασίλεμα, σηκώθηκε θύελλα. Γη και θάλασσα ενώθηκαν και δημιουργήθηκε μια κοπέλα. Κανείς δεν ήξερε το πραγματικό της όνομα. Οι Ανατολίτες την ονόμαζαν γλυκιά Γκιουλμπαχάρ, ενώ οι ναυτικοί την έλεγαν Σειρήνα. Οι αγρότες την ονόμαζαν Μητέρα Γη. Ήταν μια κοπέλα όμορφη εσωτερικά και εξωτερικά. Όμως δεν μιλούσε. Το μόνο που έκανε ήταν να μοιράζει αγάπη και να χαμογελά. Τα παιδιά την φώναζαν καλή νεράϊδα. Κυκλοφορούσε στον δρόμο και την κοιτούσαν από την μία με θλίψη, επειδή δεν μιλούσε, αλλά από την άλλη με ευχαρίστηση επειδή ήταν μια ευχάριστη παρουσία. Επίσης λένε πως ταξίδευε στα σύννεφα για να παίξει με τα αστέρια. Μια μέρα στο μέρος εκεί έφτασε ένας άνθρωπος σημαδεμένος στο πρόσωπο. Όλοι τον αγνοούσαν και τον κοιτούσαν λες και ήταν άρρωστος. Ίσως έφταιγε η περίεργη όψη του, ίσως το σημάδι στο πρόσωπο, ίσως το σπαθί του που ξεχώριζε στην θήκη που είχε στην μέση του. Συνέχισε τον δρόμο του λυπημένος και πήγε μια βόλτα στο δάσος. Καθώς περπατούσε είδε κάτι σαν άλογο να μπαίνει στους θάμνους. Έτρεξε να δει τι είναι και είδε έναν μονόκερο να πίνει νερό σε μια γαλάζια λίμνη που είχε και καταρράκτη. Τον ακολούθησε ήσυχα- ήσυχα και προς έκπληξη του τον είδε να μεταμορφώνεται σε ένα κορίτσι. Έτριψε τα μάτια του, νομίζοντας πως ονειρευόταν. Τότε είδε πως η κοπέλα έμπαινε στο χωριό και όλοι χαμογελούσαν. Αυτός από απόσταση την παρακολουθούσε, και ταυτόχρονα κρυβόταν για να μην την τρομάξει. Ξαφνικά σαν να γύρισε και εκείνος κατάφερε να αντικρύσει την διαμαντένια ομορφιά της. Αμέσως ακούστηκαν κραυγές και κάποιος φώναζε «επίθεση». Τότε άρχισαν όλες και όλοι να τρέχουν πανικόβλητοι. Άνθρωποι με σπαθιά, τόξα και τσεκούρια είχαν πάει να κατακτήσουν το μέρος. Ο σημαδεμένος τράβηξε το σπαθί του και ρίχτηκε στην μάχη, χωρίς να υπολογίσει τον αριθμό των αντιπάλων. Στην θέα του απίστευτου μαχητή έφυγαν οι εχθροί τρομαγμένοι, αλλά ένας πλησίασε ύπουλα και τον κάρφωσε. Έπεσε κάτω. Τον πλησίασε η κοπέλα και εκείνος την κοίταξε και χαμογέλασε. Έβαλε το χέρι της στην πληγή. Αυτός αναφώνησε «Εύα» και ησύχασε χαμογελώντας. Όλοι λυπήθηκαν που πέθανε και θάφτηκε με τιμές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
