| |
Τσιμεντένιες καρδιές,
σιδερένιες ψυχές,
που ζωή μου να ψάξω
λίγο χώμα να 'βρω ;
Που αλήθεια να είναι
της αυγής τα λουλούδια,
που περβόλια γεμίζαν
λες και στήναν χορό ;
Μια πικρή μαύρη ομίχλη,
πέφτει και μας πλακώνει
και σκεπάζει τον ήλιο
από άκρη σε άκρη...
Οι ομορφιές πάνε, φύγαν
και τα άνθη γινήκαν
στου ανθρώπου τον τάφο,
μοιρολόι και δάκρυ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
