| |
της αγάπης είσοδος η θύρα
μοίρα με διαθέτει προς τα εκεί
χαιρετισμός πρώτος, χείλη χείλη με φιλί
υποδοχή με αγγέλματα καρδιάς και μύρα
και μέντες και λεβάντες υμνώντας την παραφορά
συμμαζεύονται τριγύρω για μάς
το θυμάρι ακόμη με ανακούφιση χαράς
σηκώνεται αφημένο στη ξεγνοιασιά
συνάντηση,ευλογημένη ώρα
την ταραχή μου ,που δεν την κρύβει
με το μεγάλο δώρημα με αμοίβει
συγκέραση λαχτάρας ελπιδοφόρα
διάβαση μονή,πίσω μου το κλείσιμο οριστικό
τάχα κάπου πιο μέσα τι επιφυλάσσεις
και ποια μυστική χλιδή μου τάσσεις
την έξαρση μου με κάθε τρόπο να ζωστώ
βουλιάζω ώστε να ζυγιάζω
δίχως απορία του μεγαλείου τα βάρη
αστράφτεις μεν εσύ μες στη χάρη
αλλά κι εγώ μες στον ειρμό μου βράζω
ποιος απ’τους δυό μας πιότερο αντέχει
μες τις μαρμαρυγές και τα πελώρια στιχάκια
παίρνουν πια μορφή μαντάτων τα μεράκια
ανακόλουθος ο παραλογισμός που με κατέχει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
