| |
της νύχτας ονειρο ο λογισμός μου το συμπλέκει
άσπιλο,πιστεύω στη ζηλευτή παρθενία του
όσο και στην παράφορη θαυματουργία του
φτεροκόπημα τόσο πυκνό του παραστέκει
τι κι αν αποκοιμίζω την προσμονή
αφού έρχεται ακάλεστο και μ’αλαφιάζει
φουντώνει μια πυρκαγιά με κουβαριάζει
πετάει παπλώματα σεντόνια η υπομονή
άγονος μόχθος η ρώμη και το θάρρος
κι απόψε τα δυό κλεισμένα στο συρτάρι
δέος χορεύει χέρι χέρι με τη χάρη
κάτι συντελείται απότομα παίρνουν βάρος
άστρο πρωινό φωτίζει,αυτούσιο ανατέλλει
ξυπνώ με θέα των ερώτων τους παραδείσους
ποιος σου τάχατες όλο ρόδα κι ολο ναρκίσσους
ποιο περιβόλι θα κρύβει το εύοσμο σου μέλι
χαμηλά πια ξαπλωμένος σήμερα γιορτάζω
φορτωμένος με τα δώρα κάθε σου νυχτιάς
σύνεργα που γεμίζουν του άδειους χώρους της χαράς
άλαλα τα χείλη μου ,τι να πούν δεν κοπιάζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
