| |
Με τάϊσαν το κώνειο.. αντί για μάνας γάλα
Και ρίζωσαν στην σάρκα μου μονάχα αστραπές
Σαν αγκαλιάζω άνθρωπο.. σπαράζει από το κλάμμα
Εκεί που ήλιους έσπειρα.. θερίζονται βροχές...
Με κοίμησαν σ' ακάνθινες.. καλοκαιριού αιώρες
Με πλήθος νυχτολούλουδα.. να κλέβω ευωδιές
Να ορέγομαι μες στην ζωή τις μυρωμένες μπόρες
Να μπαίνω σ' ένα σήμερα.. να βγαίνω σ' ένα χτες...
Με χάϊδεψαν με νύχια αδρά.. καλά ακονισμένα
Και βάφτισα.. αγάπη μου.. τον ίδιο τον καημό
Βυθίστηκα στην τάφρο τους.. μα έχασα εμένα
Και πάντα τρόπο γύρευα για να αναστηθώ...
Κι αν χάθηκα στα πέλαγα.. στα κύματα αν ζούσα
Τον δρόμο βρήκα μοναχή σ' ετούτη τη ζωή
Και πόνεσα.. και πλήρωσα.. το κάθε που ποθούσα
Υπέγραψαν.. ερήμην μου.. δική μου επιταγή...
Μου λέτε να μην δίνομαι.. μα τότε.. τί θα νιώσω;
Σκληρά να ντύνομαι δεσμά.. ολάκαιρη ζωή;
Αφήστε με στ' ανθρώπινα τα πάθη να ενδώσω!
Μήτρα.. και μνήμα.. πόθησα.. μια θάλασσα ανοιχτή...
10-9-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
