| |
Πόσο ψεύδεσαι!
Ακόμη και ψεύδεσαι στις γυναίκες γοητευτικά!
Και πόση ομορφιά και τόση γλυκάδα!
Με τόση προσοχή και τόσο αγκαλιαστικά,
Πώς ενεργείς εσύ με τόση εξυπνάδα;
Ξεστομίζεις λόγο λίγο παράξενο, μα απλό,
Πως να πλανέψεις με ντουμάνι της αγάπης γροικάς…
Είναι η τρυφερότητα το τρομερό σου όπλο
Με το οποίο τις νικάς.
Καμιά χυδαιότητα, ούτε αδιακρισίες,
Μόνο τις χαϊδεύεις απαλά το κεφάλι,
Κι εκείνες ήδη κάνουν ανοησίες,
Και είναι έτοιμες να κάνουν πάλι.
Κι από προσοχή όχι παραχαϊδεμένες,
Μεθυσμένες απ’ τα λόγια σιγανά,
Πως οι γυναίκες βαδίζουν προς τα βαλτώδη,
Των ματιών σου τα φώτα γαλανά.
Με τους στίχους σου τις ειρωνεύεσαι,
Και εκτελώντας το φάλτσο σόλο,
Κατά τον Στανισλάφσκι ερωτεύεσαι
Και εμπνευσμένα εμφωλεύεις στον ρόλο…
Όμως οι γυναίκες είναι ειλικρινείς, ολοίσιες
Όχι σαν ηθοποιοί, που δεν έχουν τύψεις,
Και οι αγκαλιές τους σαν εξομολογήσεις
Συσσωρευμένης γυναικείας θλίψης.
Εκείνη ήδη σαν σύζυγο σε αποθεώνει,
Ενώ εσύ ψάχνεις άλλο θύμα ποθητό…
Έτσι το θέαμα για τον ηθοποιό τελειώνει,
Αλλά ο θεατής ακόμη ζει μέσα σ’ αυτό…
Είσαι άτομο, των θηλυκών αχόρταγος θεληματίας,
Όπως συχνά καυχιέσαι στους διπλανούς.
Είναι κομμάτι της δικής σου της ζωήλατρίας,
Αστειευόμενος εξηγείς στους φίλους στενούς.
Τότε γιατί συχνά θυμώνεις,
Και στο ακουστικό φωνάζεις δίχως φρένα;
Γιατί τους φίλους σου αναίτια πληγώνεις,
Αυτό σημαίνει ότι κάτι βασανίζει κι εσένα;
Οι πλέουσες φαντασίες σαν όνειρα,
Εμφανίζονται, απειλώντας απεγνωσμένα,
Απ’ τα ξεγελάσματα θολωμένα,
Των γυναικών τα μάτια τα θλιμμένα.
Είσαι πολιορκημένος απ’ τα μάτια εκείνα,
Και περιφρονείς το προφίλ σου και το ανφάς,
Και του εγκλήματος η σκιά σκυθρωπή, και βιτρίνα
Στη φάτσα σου, και σφραγίδα της μοναξιάς…
Ευγκένι Γεφτουσένκο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
