| |
Μια μάνα στέλνει ένα πουλί
Μια μάνα στέλνει ένα πουλί ψηλά για να πετάξει
κι’ ένα μαντήλι του ‘δωσε πλεγμένο από μετάξι.
Του ‘πε και του παράγγειλε να δει που είν’ ο γιος της
που χάθηκε στον πόλεμο κι’ ήταν όλο το βιος της.
Παραγγελιά του έδωσε να βρει το παλικάρι
το γιο της τον μονάκριβο που ήταν όλο χάρη.
Να τον εβρει και να του πει κοντά της να γυρίσει
να τον φυλήσει τρυφερά να τον καλημερίσει.
Και το μαντήλι που κρατά ν’ απλώσει στα μαλλιά του
και να του πει πως καρτερά να μπει στην αγκαλιά του.
Και το πουλί ξεκίνησε και πήγε ως το φεγγάρι
και ρώταγε τον ουρανό που ειν’ το παλικάρι.
Και το φεγγάρι το χλωμό άρχισε να δακρύζει
ο ουρανός σκοτείνιασε κι’ άρχισε να μαυρίζει.
Και το πουλί κατάλαβε κι’ έχασε τη χαρά του
και κλαίγοντας λυπητερά μάδησε τα φτερά του.
Δεν είχε τώρα δύναμη στη μάνα να γυρίσει
κακά μαντάτα να της πει και να της μαρτυρήσει.
Και άρχισε λυπητερά ένα σκοπό να λέει
βλέπει τη μάν’ από ψηλά και άρχισε να κλαίει.
Με το μαντήλι τ’ ακριβό τα μάτια του σκουπίζει
λέγοντας πως ο πόλεμος τον όλεθρο σκορπίζει.
Και το φεγγάρι πλάι του πονά κι’ αναστενάζει
βλέποντας τον πλανήτη γη που όλο αίμα στάζει.
Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
19-12-2017
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
