| |
Κόσμος καιρό με τον καιρό,
χάνει κομμάτια της ζωής του,
με άγνωστο προορισμό,
φεύγουνε σόγια και γνωστοί του.
Μα που πάνε, ποιος να ξέρει,
μήπως ταξιδεύει η ψυχή
στα ουράνια τα μέρη,
μήπως και με άλλες ειδωθεί.
Μήπως βλέπουνε κοντά τους,
φίλους που χαθήκανε στο χθες,
όσους είχαν στην καρδιά τους
και δε θα τους ξαναδείς ποτές.
Άραγε ισχύει λοιπόν,
άραγε να ζεις το παρελθόν
και στα ουράνια ψηλά
ετοιμάζουν πάρτυ θεϊκά.
Θα γνωρίζαμε συνθέτες και τραγουδιστές
και θα κάναμε παρέες, πολλές και καλές,
το Λοΐζο θα ζούσαμε όλοι μας κοντά
τον Άσιμο να τραγουδά, όπως στα παλιά.
Τον Παύλο να μιλά για τη μάχη στη ζωή,
τους Χατζιδάκι, Αλίκη, ήρωες TV,
τη Ρένα και το Γρηγόρη, Λάμπρο και Βλάση,
άσημο και διάσημο που ‘ταν στην πλάση.
Στη μετά θάνατον ζωή,
επιθυμώ κι εγώ σαν ψυχή,
ψηλά στα αστέρια να βγω,
όλους αντάμα να ξαναδώ.
Η μετά θάνατον ζήση,
ας είναι το κερί να σβήσει,
αν σώμα αφήνει ψυχή,
αναμένω αυτή τη στιγμή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
