| |
Καβάλα στ' άλογο το λευκό
τον δρόμο πήρες για το βουνό,
τουφέκι είχες στον ώμο το πρωί
σαν έφευγες με την ανατολή
Στ' αφτιά μου η φωνή σου έμεινε
και τ' όνομά σου θρύλος έγινε
κι η μάνα σου στο σπίτι το παλιό,
ελπίζει να γυρίσεις, με τον καιρό...
Ο νους σου με τον άνεμο έγινε ένα
και όρθιο εχθρό δεν άφηνες κανένα,
το χέρι σου στο όπλο και τις σφαίρες
μαχόμενος για πιο καλές ημέρες
Κοιμόσουν και ξυπνούσες μ' αγωνία
χτυπούσες τ' άδικο, την ατιμία
κι η μάνα σου στο σπίτι το παλιό,
ελπίζει να γυρίσεις, με τον καιρό...
Ξημέρωμα κοιμόσουν μεσ' τα δένδρα
θυμάμαι, όταν σου έστησαν ενέδρα
χτυπούσαν κι απ' τις δυο πλευρές εχθροί σου
και αίμα έτρεχε, απ' την πληγή σου
Σε σκότωσαν θυμάμαι, έναν Απρίλη
και σ' έθαψαν οι φίλοι σου, το δείλι
κι η μάνα σου στο σπίτι το παλιό
ελπίζει να γυρίσεις, με τον καιρό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
