| |
Θάλασσα μύθων σειρήνων ,δελφινιών
βυθίζομαι σε λεύγες των μεγάλων καημών
πάω με χαλαρό που υφαίνεται κουπί
με πεύκα οι κιόνες μπλεγμένοι ευωδεροί
Σαλαμιναία η ψυχή τι να πρωτοτραγουδήσει
του Ευαγόρα η φωνή σαν άλλοτε να φτερουγίσει
Ποτισμένο με αίμα το επίμονο μου πεπρωμένο
χλευάζει,σφαδάζει μα είναι σαν άψυχο διωγμένο
με θύμησες παφλάζει ο πλούς κι ονειρεύομαι
πέρα απ'τη λήθη και το φόβο μ'ευωδιές μαγεύομαι
λειμώνες ονείρων στα μέγιστα νερά κι η φαντασία πλαταίνει
μα η φωτιά μικρή σαν αθώα και με σωπαίνει
Μέρες ,ώρες απο μέθη ,νύχτες και νύχτες ως την αιθρία την πρωϊνή
μες στην πανσέληνη ευτυχία απ'την ΑγιάΝαπα ως τηνΧρυσή Ακτή
αυλές και κήποι κρεμαστοί στου Αη Μέμνωνα τις γειτονιές
κι ο αέρας που φυσάει μου συνταιριάζει τις μορφές
πόσα νοήματα μου γνέφουν οι οιωνοί που θεριεύουν απ'τη Δύση
και μου φωνάζουν,μείνε ,ωσπου η κατασίγαση να σβήσει
Πάνω στην άμμο τ'αχνάρι του θεού σημάδι τελευταίο
Κωνστάντια ,Καμήλα,Φάληρο,Αλάσια κι Ακταίο
και το άραγμα νεραϊδένιο με περιπάτους ορθρινούς
στο γύρισμα του κάβου ανάμεσα σε πορτοκαλιανθούς,
θα μείνω λοιπόν δέσμιος σ'αυτή τη νέκρα ομορφιά
και να πλανιέμαι εδώ στην ανελέητη αμμουδιά
Θα μέινω κι ας αναπνέω αστέναχτα τους αρχαίους αιώνες
είν'η σιγή μου φλύαρη μαράθηκαν κι οι σιαγόνες
θα μείνω πάνω στο συρματόπλεγμα χαμένος απο χρόνια
οπως τ'αγιόκλημα να πίνω τη δροσιά Της την αιώνια
και να μιλώ μονάχα μιά γλώσσα την ελληνική μου
“ ανοίξτε άφησα μέσα την ψυχή μου”Με αίμα τα όνειρα πορφυρωμένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
