| |
[align=center][B][I]Ο βραχνιασμένος πρίγκιπας
~~~
Βαραίνει μια μελαγχολία την καμπούρα, τέτοια
που δεν αρκεί για να σηκώσω κι άλλο βήμα
απόγιναν απ΄ την απελπισία τα χαμένα
κι αχαριστία εισέπραξα και σπάραξε η φωνή
μιλώντας μπάσα που οι λέξεις μου προδίδουν
μια ταπεινή χιλιοειπωμένη ιστορία
όπου βαρέθηκα με σπρέι να τη γράφω
για ν΄ αποδείξω της αγάπης τα πρωτεία
τώρα μουγκός κι άλλες φορές σα βραχνιασμένος βάτραχος
που όταν τον φίλεψαν, γίνηκε πρίγκιπας
[λίγο πιο έξω απ΄ τη Βαγδάτη
μένω σκυφτός, αναστενάρης χορευτής στο πάτωμα
που σε αναμμένα κάρβουνα ξερνάει το ρεσιτάλ του
αν θα τ΄ αντέξω ως το τέλος, θα ΄ναι απ΄ την τύχη ορισμένο
αφού κι η ελπίδα μ΄ εγκατέλειψε
[πεθαίνοντας μισή
Βροχή κι απόψε στο θολωμένο μου το τζάμι
-κάποτε θόλωναν τα τζάμια, αναστεναγμοί-
λειψή κι η τσέπη, τρύπια κι άδεια όπως πάντα
λειψή η καλοσύνη κι η ευγένεια
[γαμώ το κέρατό μου
το μερτικό μου το ξεπούλησα για ν΄ αποδείξω την αγάπη
και μου ανταποδόθηκε με χρόνους μοναξιάς
τώρα μουγκός κι άλλες φορές σα βραχνιασμένος βάτραχος
που όταν τον φίλεψαν, γίνηκε πρίγκιπας
[λίγο πιο έξω απ΄ τη Βαγδάτη
κι άλλες φορές σαν πεινασμένος τυχοδιώχτης
ν΄ απομυζώ ένα ψίχουλο σαν κάποιο χαρτζιλίκι
[για τους κόπους μου
΄κείνη η ζωή που είχαμε μάθει να τη ζούμε
μες απ΄ τα χέρια μας το χάσαμε, σαν ταξιδιάρικο πουλί
και όσα χτίζαμε σαν άλλοι Φαρισαίοι
να καταρρέουνε σαν πύργοι λίγο-λίγο την αυγή
ως πού θα πάει αυτό αδέρφια!;;
μες το καβούκι μας κλειστήκαμε και γίναμε αχινοί
ως πού θα πάει αυτό αδέρφια!;;
ακούμε κάποιους με κιθάρες και μια πένα
[να τραγουδάνε πως συνεχίζεται η ζωή..
κι αφού η ελπίδα απέθανε που φώλιαζε μισή
αν θα αντέξει ως το τέλος θα ΄ναι απ΄ την τύχη ορισμένο
μισή κι η τσέπη, τρύπια κι άδεια
το μερτικό μου το ξεπούλησα για ν΄ αγοράσω τη ζωή
Γιώργος_Κ[align=center][B][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
