| |
1
Οι άδειες κόχες σου
μαρτυρούνε τα μελλούμενα.
Θωπεύω τα βλέφαρά σου
και είναι σκληρά, άκαμπτα
σαν αειθαλή αθανασία
που σκορπά το θάνατο στον εαυτό της.
2
Μίσησα εκείνα που κατανόησα
τα μεσημέρια κάποιου άκληρου καλοκαιριού.
Γυρίζω και επεξεργάζομαι τα αντικείμενα
κανένα άξιο θαυμασμού
όλα υπηρετούν τη σκουριά και τη σκόνη
όλα σύμμαχοι της φθοράς.
3
Η πληρότητα του χώρου
ένα ασφυκτικό δωμάτιο.
Δε χώρεσε εκεί ποτέ η ολότητα
ούτε το άπειρο έγινε άθυρμα των δαχτύλων
ποτέ η σιωπή δεν κατανοήθηκε
έπρεπε να ξεπεράσει τις ευαισθησίες της
να αποτεφρωθεί
ή να ξαναγεννηθεί.
ʼκης Παρισιάδης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
