| |
| | Με λένε Χακίμ, θα ταξιδέψω |  | | | Καλημέρα καλοί μου φίλοι, το κείμενο είναι γραμμένο κάπου εκεί κοντά στα Χριστούγεννα, πάντα με πλήγωνε το πρόγραμμα των κυβερνήσεων...να κάνει τα έξοδα για να γυρίσει ο κάθε Χακίμ στο καμίνι!!! σας ευχαριστώ. | | |
Με λένε Χακίμ,θα ταξιδέψω
Εγώ είμαι ο Χακίμ από το Αφγανιστάν, μένω με τη μαμά μου και τίς αδερφούλες μου σ` ένα υπόγειο, κοντά σε μια μεγάλη πλατεία, σε μια μεγάλη πόλη που την λένε Αθήνα.
Δεν ξέρω που να στείλω το γράμμα μου, στον Αλλάχ η σε κάποιο άγιο Βασίλη που έχουν εδώ, η σε έναν άλλο Χριστούλη που επίσης έχουν εδώ?
Σε κάποιο κύριο κακό που τον λένε κράτος η σε μια κυρία κακιά κι αυτή που την λένε κυβέρνηση.
Η μαμά σ` αυτό το υπόγειο που κάνει τόσο κρύο και ήλιος δεν το βλέπει ποτέ δεν γελά, δεν γελά κι εγώ πολύ στενοχωριέμαι.
Οι τοίχοι στάζουν νερά, υγρασία το λένε αυτό στα Ελληνικά.
Σόμπα έχουμε μια μικρούλα...σβηστή...πάλι η μαμά μιλάει για μια κακιά κυρία που την λένε ΔΕΗ..
Ο μπαμπάς....ναι έχουμε μπαμπά, αν και δεν τον θυμάμαι καθόλου, λένε ζει στη Γερμανία, λένε...γιατί η μαμά δεν φιλάει πια τα γραμματά του κι λεφτά δεν έχουμε.
Αυτή η κυρία η Γερμανία, είναι μεγάλη και κακιά, όλοι εκει θέλουμε να πάμε και κάποιος δεν μας αφήνει.
Έχω μπερδευτεί..ο κύριος κράτος? Η κυρία κυβέρνηση? Η κακιά Γερμανία η μια άλλη που άκουσα και έχει μόνο δυο γράμματα Ε.Ε.
Έχουμε εμείς ένα πετρογκάζ κι η μαμά μαγειρεύει, μακαρόνια, ρύζι, πλιγούρι..κους, κους το λέμε στη πατρίδα μου, μας φτιάχνει χυλό από καλαμποκάλευρο με ζαχαρίτσα...μούρλια είναι, γάλα δεν παίρνει η μαμά όλες τις μέρες, η παίρνει λίγο και δεν μας φτάνει, έχουμε όμως κάτι τεράστια ποντίκια!! πολύ πολύ τα φοβάμαι.
Δυο φορές φάγαμε και κιμά μαζί με τα μακαρόνια, τι νόστιμα που ήταν!!!!
Τον έφεραν οι κυρίες με τις κούτες, τι καλές κυρίες..τι ωραία να έχουμε άσπρο τυρί!! μα γιατί δεν βάζουν σ` αυτή τη παλιοκούτα 100 σοκολάτες και γλειφιτζούρια ροζ για τις αδερφούλες μου?
Ντρέπομαι να ρωτήσω, θα με μαλώσει η μαμά..κι ήταν τόσο συγκινημένες όταν ήρθαν, με χάιδεψαν κι όλας..κι η μία είπε το καημένο! Μα η μαμά δεν γελούσε.
Άλλες μέρες έρχονται άλλες κούτες, από μια άλλη κυρία που την λένε εκκλησία, ούφ βαρέθηκα μαζέψαμε τόσα πολλά μακαρόνια!
Κι ούτε μια κόκκινη μπάλα, σαν αυτή που είχα μικρός στην Κανταχάρ! Καλές οι κυρίες καλές μα να όλο για τον δικό τους το θεό μιλάνε, πήγαμε και εμείς μια Κυριακή στο σπίτι αυτού του δικού τους θεού κι εγώ χάζεψα.
Είχε κάτι ωραία χαλιά! Ζεστά! Σαν αυτά που είχαμε στην Αφγανιστάν, είχε κι όλο εικόνες με χρυσάφια, ωραία ήταν, μα αφού είναι τόσο πλούσιος αυτός ο θεός γιατί δεν μου φέρνει την μπάλα, τις σοκολάτες, τις καραμέλες που θέλω..κι ένα ζευγάρι ωραία αθλητικά παπούτσια? Γιατί αλήθεια γιατί?
Δεν ρωτάω τη μαμά θα με μαλώσει, πάντως είπε στο σπίτι αυτού του άλλου θεού δεν ξαναπάμε.
Εδώ στον ακάλυπτο έχουμε μια μικρή αυλίτσα που βλέπει λίγο ουρανό μια σταλιά, παίζω με την Γιασμίν και την Σεράχ, τις αδερφούλες μου...γιατί έξω δεν με παίζουν και πολύ φοβάμαι.
Όλο λένε...τα προσφυγάκια, τα βρώμικα..έχουν αρρώστιες..εγώ δεν έχω καμία αρρώστια, μια χαρά είμαι...αρκεί να ήταν χαρούμενη η μαμά.
Προσέχω πολύ προσέχω όταν βγω στο δρόμο, είπε η μαμά τα μάτια μου δεκατέσσερα μη δω κάτι θηρίους ανθρώπους με μαύρα, καραφλούς με αρβύλες και κάτι μπράτσα νααα...τρέχω, τρέχω να ρθω στο σπίτι γιατί αυτοί μας μισούν, δεν ξέρω γιατί μας μισούν, αλλά τους τρέμουμε όλοι εμείς που μας λεν πρόσφυγες.
Εγώ τώρα έπρεπε να πηγαίνω σχολείο, απ` το Σεπτέμβρη όλο πάω, πάω κι όλο έτοιμο δεν είναι, αναρωτιέμαι μήπως κι αυτό γκρεμίστηκε σαν το σπίτι μας στην Κανταχάρ??Και αυτός ο κύριος κράτος και η κυρία κυβέρνηση δεν το έφτιαξαν ακόμα?
Κρυώνω όμως, πολύ κρυώνω, δεν έχω ούτε μπάλα, ούτε δυο κουκλίτσες για τις αδερφούλες μου, δεν έχουμε ένα χαλί, μόνο το βράδυ είναι όμορφα, μας παίρνει η μαμά αγκαλιά κάτω απ` τις κουβέρτες, μας σφίγγει στην αγκαλιά της κι η ζωή είναι ωραία.
Ξέχασα να σας πω η μαμά μου, όπου βρει καμιά καλή κυρία να της κάνει τις δουλειές στο σπίτι πάει, παίρνει φθηνά μόνο 4 ευρώ την ώρα.......είναι φτηνή για να την προτιμήσουν.
Εγώ φυλάω τις αδερφούλες μου κι όταν κλαίνε κάνω ότι η μαμά τις σφίγγω στην αγκαλιά μου να σταματήσουν.
Κι ονειρεύομαι, τα βράδια ονειρεύομαι, να είχαν μέσα οι κούτες λίγο αρνάκι, που είχαμε στην πατρίδα.
Δεν έχουν όμως, τόσους μήνες εδώ μόνο απ` έξω το έχω δει σε χασάπικο, τι κρίμα, γιατί καλέ θεε δεν έχουμε εμείς, μήπως ξέρεις εσύ ?
Έτσι ζω σ` αυτή την χώρα με τον μεγάλο ουρανό και τον μεγάλο ήλιο, μα το ξέρω είμαι ξένος! Είμαι παιδί του πολέμου, την δική μου τη πατρίδα, το δικό μας το σπίτι χίλια γκρεμίσματα το αφήσαμε για να έρθουμε εδώ, να σωθούμε.
Περάσαμε την μεγάλη θάλασσα, πω..πω..πω..ούτε θέλω να το θυμάμαι, κύματα βουνά!βρεγμένοι ως το κόκκαλο!! στριμωγμένοι σαν σπιρτόξιλα κι όλο κούναγε, κούναγε, έκανα εμετούς!! κι άκουσα τη μαμά να λέει πόσα πολλά λεφτά έδωσε...για να έρθουμε στον ήλιο.
Να φτάσουμε..και φτάσαμε...στον κύριο Δρακουμέλ κράτος...στη κυρία Κρουέλα κυβέρνηση, στις κούτες απ` τις καλές κυρίες...κι αναρωτιέμαι..κανείς δεν μπορεί να βάλει μια άδεια να πάμε σ` αυτή τη Γερμανία κι ας είναι κι αυτή κακιά.
Με λένε Χακίμ κι είμαι μεγάλος πια 10 χρόνων, η μαμά είπε χθες...Χακίμ δεν έχει πια ζωή εδώ, πρέπει να γυρίσουμε πίσω!
Που μαμά πίσω στο πόλεμο?? η μαμά δεν μίλησε...
Εγώ είπα, όχι μαμά, όχι από την θάλασσα, φοβάμαι πολύ φοβάμαι κι ο Χασάν ο φίλος μου πνίγηκε και το μωρό τους.
Όχι χακίμ...είπε η μαμά..θα γυρίσουμε με αεροπλάνο.
Αυτό το κύριο κράτος μαμά θα πληρώσει για εμάς??? να μας στείλει στις μπόμπες και στη φωτιά,
στο καμίνι μαμά στο καμίνι!!!!
Χακίμ μου, δεν έχουμε ζωή εδώ, θα πεθάνουμε στο υπόγειο με τις κούτες και τα ποντίκια.
Με λένε Χακίμ και θα ταξιδέψω.
Με το σιδερένιο πουλί .
Θα ταξιδέψω.
Η μαμά στο μεγάλο ουρανό, μπορεί να ξεχαστεί,
και να γελά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
CHЯISTOS P
10-01-2018 @ 14:12 | Μπρος στον Χακίμ είναι γκρεμός και πίσω ρέμα...
ένας μικρός να μας προβάλει τα διλήμματα,
τί να πιστέψει π' όλα βασίζονται στο ψέμα,
ποιά τα σωστά, απ΄της ζωής του τα μαθήματα ;
(Αχ μας προκάλεσες, κι εσύ, ανάμεικτα αισθήματα !) ::love.:: ::love.:: ::up.:: | | Κων/νος Ντζ
10-01-2018 @ 14:13 | ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | | adespotoi
10-01-2018 @ 19:44 | καλή χρονιά Γεωργία και να φιλοξενούμε τον Χακίμ με την οικογένεια του. | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
10-01-2018 @ 23:53 | Ελπίζω καλά μου φιλαράκια να μην σας άρεσε ο τρόπος γραφής κι όχι το περιεχόμενο, σας ευχαριστώ πάντα το ίδιο όλους. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
