| |
| | Της ζωής μου οι χειμώνες |  | | | Καλό ξημέρωμα σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους! | | |
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΟΙ ΧΕΙΜΩΝΕΣ
** Στίχοι για μελοποίηση **
….Κάποιες ώρες αισθάνομαι μόνος
και με δέος γυρνώ στα παλιά.
Μα ο χρόνος στυγνός δολοφόνος,
δε μου δίνει ελπίδα σταλιά.
Δε μ’ αφήνει λιγάκι να ζήσω,
τη χρυσή μου τη νιότη ξανά.
Και σαν τότε να ξαναφιλήσω,
δυο χειλάκια γλυκά και αγνά.
Μου θυμίζει πως μπήκαν χειμώνες,
στης ζωής μου την κάθε γωνιά.
Πως μαράθηκαν οι ανεμώνες,
απ’ του χρόνου πικρή λησμονιά.
Μοναξιά τρομερή μ’ αγκαλιάζει
κι όταν πέφτει η νύχτα δε ζω.
Να πετάξ’ η ψυχή μου δειλιάζει
και μαζί της δειλιάζω κι εγώ.
Δεν προσμένω πια κάτι ωραίο,
ούτε κάποιες χαρές καρτερώ.
Και τον έρωτα τον αγοραίο,
δεν τον θέλω, δεν τον λαχταρώ.
Ραγισμένο μου το ανθογυάλι,
τα όνειρά μου λουλούδια νεκρά.
Πάνε χρόνια που τα έχω βάλει,
κάτι χρόνια χρυσά και φαιδρά.
Την καρδιά μου η πλήξη σπαράζει
και ελπίδα μου η προσμονή.
Η αυγή που σε λίγο χαράζει,
ίσως κάποια αχτίδα φανεί.
Μια γλυκιά θαλπωρή με τυλίγει,
όταν νιώθω πως αναπολώ.
Και ο πόνος θηλιά που με πνίγει,
ξεχειλίζει με δάκρυ θολό.
Δε σκεφτόμουν ποτέ πως θα φτάσω,
σ’ αδιέξοδη πια ατραπό.
Και λυπούμαι που δε θα προφτάσω,
να σου πω, σαν και πριν σ’ αγαπώ.
Δε γυρεύω να' ρθει το μοιραίο,
σε μια λίστα να μπω και σειρά.
Αποφεύγω το κάθε ακραίο,
να μην πούνε, βρε το φουκαρά….
-------------------
….Της ζωής είναι άγραφος νόμος
και κανείς μας ποτέ δε ρωτά,
πριν ακόμα τελειώσει ο δρόμος,
το ταξίδι μας πού σταματά.
-------------------
Γιώργος Δ. Σ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
16-01-2018 @ 00:02 | Ωραίο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΚόκκινοΜαύρο
16-01-2018 @ 00:06 |
….Της ζωής είναι άγραφος νόμος
και κανείς μας ποτέ δε ρωτά,
πριν ακόμα τελειώσει ο δρόμος,
το ταξίδι μας πού σταματά.
Πόσο αληθινό και ωραίο!!! | | ΛΥΔΙΑ_Θ
16-01-2018 @ 00:37 | Δυνατή δημιουργία Νικηφόρε !!!!! | | **Ηώς**
16-01-2018 @ 00:50 | Να πετάξ’ η ψυχή μου δειλιάζει
και μαζί της δειλιάζω κι εγώ.......
πολύ δυνατοί στίχοι
και εξαιρετικά δοσμένοι
ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΞΙΑ ΕΔΩ Νικηφόρε!
καλό μας ξημέρωμα! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Elen Louka
16-01-2018 @ 01:29 | εξαιρετικό!! μπράβο! | | Κων/νος Ντζ
16-01-2018 @ 06:53 | Πολύ όμορφο Νικηφόρε!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Αρετη Ζ.
16-01-2018 @ 11:57 | Δε σκεφτόμουν ποτέ πως θα φτάσω,
σ’ αδιέξοδη πια ατραπό.
Και λυπούμαι που δε θα προφτάσω,
να σου πω, σαν και πριν σ’ αγαπώ.
Ωραιότατο!!!!! ::hug.:: ::up.:: ::up.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
16-01-2018 @ 14:10 | Με στεναχώρησες σήμερα, ξέρω ότι είναι μόνο ένα ποίημα μα...αυτά τα άτιμα σημάδια του μελανιού το θέλουμε δεν το θέλουμε ζωγραφίζουν την ψυχή μας κι η δική σου μόνο ένα περιβόλι είναι με χιλιάδες ανεμώνες κι άσπρα κρινάκια της Λαμπρής. Είναι αλήθεια ότι όσοι νιώθουμε έτσι δεν έχουμε και μεγάλες απαιτήσεις, ξέρω φίλε Νικηφόρε ότι μια ματιά στην αμυγδαλιά που άνθισε, στο φεγγάρι του Γενάρη, σε μια ρίμα που πέτυχε, βρίσκεται η δική μας χαρά, σε μια αγκαλιά από τα παιδιά μας..αν έχουμε, σ` ένα συντροφικό σ` αγαπάω, κάπου κάτι τόσο λίγο απλό σε προσμένει. Νομοτελειακά σε προσμένει!!!!!! αυτός που έχει μάθει να δίνει την χαρά σίγουρα θα την πάρει πίσω, γιατί όλα στην ζωή είναι μια επιστροφή! την αγάπη μου.Γεωργία. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Rannia . k
16-01-2018 @ 16:27 | Φοβερό Νικηφόρε!!!
Καλό σου απόγευμα!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΒΥΡΩΝ
16-01-2018 @ 22:41 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μ.Ελμύρας
17-01-2018 @ 04:09 |
Έξοχη δημιουργία!
Καλό ξημέρωμα,Νικηφόρε.
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | inokrini
17-01-2018 @ 14:27 | ….Της ζωής είναι άγραφος νόμος
και κανείς μας ποτέ δε ρωτά,
πριν ακόμα τελειώσει ο δρόμος,
το ταξίδι μας πού σταματά. ::love.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ονειραμοιβος
31-01-2018 @ 08:17 | Ωραίο,φιλε. Ωραίο. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
