| |
Το ξερω καποια μερα πως θα φυγεις
γιατι θα κουραστεις να μ'αγαπας..
Θα γιν'η αγαπη σου πληγη και πονος
κι'ο δρομος της φυγης θα ειν'ο μονος,
πιο λιγο να σε κανει να πονας.
Θα κοψεις καθε τι που μας ενωνει
και θα χαθεις στου κοσμου τη βοη..
Ουτ'ενα δε θα δεχεσαι σημαδι
και το φιλι,ακομα και το χαδι,
αναμνηση θα γινει πνιγηρη.
Για χιλια δυο πως φταιω θα πιστευεις
και αδικα πως μου'δωσες πολλα...
Ολ'η αγαπη σου,θα γινει μισος,
και μονο στης καρδιας τα μυχια, ισως,
θα κρυβετ'η αληθεια σιωπηλα.
Κι'εγω, που ξερεις πια ποσο σε θελω
στης στερησης τη φλογα θα βρεθω...
Πως χαθηκε το ονειρο θα ψαχνω
μα στο πικρο το βλεμα σου το λαγνο,
τη βλεπω χρονια τωρα την πειθω΄...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
