| |
Άσε τον καθένα να φαντασιώνεται...
Να πιστεύει, ότι του κατεβάσει η γκλάβα του...
Άστον να κρατά ακέραιο,
ότι του κάνει, ότι τον βολέυει...
και ότι τον ξεβολεύει, άστον
να το διαστρεβλώνει,
να το πλάθει, όπως του καπνίσει...
Άσε τον, να νομίζει τόσο πολύ,
ώστε να το πιστέψει κιόλας,
ότι είσαι αυτό που του μαγείρεψε
η αδηφάγα κοιλάρα του...
να βλέπει Δράκους και σαύρες
και να σε σκοτώνει, ξανά και ξανά,
μέσα στην πάμπλουτη φαντασιοπληξία του...
να σε παρουσιάζει, όπως ακριβώς
αντικατοπτρίζεσαι στον παραμορφωμένο του ορίζοντα...
Άσε τον Καθένα να σε τσαλακώνει...
να σε πετάει στον κάλαθο τον αχρήστων...
να σε ανεβάζει στα Όρη και στ'άγρια βουνά
και να σε μεταμορφώνει μές στα όνειρά του σε Θεό
και μέσα στους εφιάλτες του Σε Σατανά...
Άσε τον καθένα να βγάλει όλη την χολή που έχει,
να ξεσπάσει, να ξεράσει όλα του τα ποθημενα,
να βυθίζεται στον βάλτο των συμπλεγμάτων του,
να κάνει την δουλίτσα του...
σε τελευταία ανάλυση,
να κάνει το κομμάτι του βρε αδελφέ...
Αφού έτσι κι αλλιώς,
ότι και να κάνεις, ή και να μην κάνεις,
πάντα, κάποιοι θα νομίζουν, θα πιστεύουν,
θα φαντάζονται, θα έχουν ήδη βγάλει το συμπέρασμα,
θα έχουν καταλήξει ήδη στο πόρισμα
για σένα, πρίν από σένα....
Ενας καραγκιοζμπερντές,
ετούτος ο Μεγάλος Κοσμοθίασος τελικά
και ως άλλη όαση εν τω μέσω της ερήμου,
Κάποιοι Απλοί, αλλά,
Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Ι με Α Λ Η Θ Ε Ι Α ...
- © Μαρία Νάντη -
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
