| |
Αν δεις στο πέλαγο πουλί
αηδόνι λαβωμένο
είν’ η δικιά μου η ψυχή
που μ’ έχει ξεγραμμένο...
Κι αν δεις στα κύματα φωτιά
μαύρο καπνό κατράμι
είν’ η δικιά μου η καρδιά
που κύκλους μόνη κάμει...
Τα ξημερώματα πονάω πιο πολύ
και το τσιγάρο μου πικρό καεί τα χείλι
εγώ για σένα μάτια μου θα κάνω υπομονή
γιατί άλλη ζωή δεν μου’ χει μείνει....
Αν δεις λουλούδια το πρωί
στο πάτωμα σπασμένα
είν’ τα τραγούδια που’ χω πει
και τα’ γραψα για σένα
Κι αν δεις καράβι στ’ ανοιχτά
να κλαίει πονεμένο
είν’ τα δυο μάτια μου θολά
κι ένα κορμί χαμένο....
Τα ξημερώματα πονάω πιο πολύ
κι ο ουρανός μου με πλακώνει
δεν μου φτάνει η ζωή
γιατί την ίδια μου ζωή δεν ξεχρεώνει....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
