| |
Πως θα σε βρω, αφού αλλού πηγαίνεις;
Πως να στο πω, αφού όλο ξεμακραίνεις;
Ποιας θάλασσας τα κύμματα
θα φέρουν τα μηνύματα,
και ποιες σταγόνες της βροχής
θα γίνουν λόγια της σιωπής;
Ποια σύννεφα θα σκιάζουνε του έρωτα τον ήλιο
και ποια απ' αυτά θα κρύβουνε των άστρων το βασίλειο;
Ποσα ποτάμια να ενωθούν με της ψυχής τις λέξεις
να φτάσουνε σε σένανε πρωτού μακρυά μου τρέξεις...
Πρωτού ξεφύγεις και χαθείς σε μέρη που το κύμα
δεν το χτυπά, δεν το ακουμπά και δε φυτρώνει κλήμα...
Σε μέρη που ο ουρανός είναι κλειστό βιβλίο
και έχει για εξώφυλλο της συννεφιάς το πλοίο...
Ας ειν' τα λόγια μου αυτά σύντροφος στο ταξίδι,
κάθε φουρτούνα, παγωνιά να μοιάζει με παιχνίδι,
να σου ζεσταίνουν την ψυχή, να φέγγουν στα σκοτάδια
αν έρθουν βράδια δύσκολα να μην τα βλέπεις άδεια...
Κι όταν θα έρθουν οι χαρές και στόχο βρουν τα βέλη,
όταν θα γίνει φίλη σου ακόμα κι η Νεφέλη
σ' ένα κουτάκι κράτησε αυτούς εδώ τους στίχους,
κουτί να γίνει μουσικό απ' την καρδιάς τους ήχους...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
