| |
Εσυ είσαι μονάχα Εκείνη,
Μοναδική γυναίκα, αγάπη στην απεραντοσύνη
Τόσο στον κόσμο αλαργινή
Στο λογισμό μου,κοντινή
Εσύ έχεις τη μεγάλη σου καρδιά
Την γυναικειά αέναη ματιά
Που λάμπει σαν αστέρι αυγερινό
Στης ψυχής σου, τον καταγάλανο ουρανό
Έχεις τους γοργοπόδαροους αγέρηδες σωρό
Που ροβολούν απ’του νού σου το βουνό
Της ομορφιάς έχεις τη θάλασσα της δύναμής σου τον ωκεανό
Έχεις μαζί σου την Ελλάδα όλη
Όλο τον ουρανό το φώς της
Απο τους γίγαντες τους βράχους των βουνών
Ως με του κάθε κάμπου της τον σβώλο
Κι ως με τη σκόνη απο το κάθε μονοπάτι
Απο το δρύ,τον πλάτανο,το ελάτι
Απ’τα ρουμάνια τα βαθιά της και τα δάσα
Ίσα με το χορτάρι το φτωχό.........
Απ’των ανέμων τον αστείρευτο αχό
Ως την ανάλαφρη της μέλισσας ανάσα
Απ’τα ποτάμια κ’ίσα με τη στάλα
Οπου σταλάζει σε μια γούβα μυστικά
Τα ξέρεις ολά και σε ξέρουνε
Και σου’ναι ολα αγαπημένα και δικά
Απ’τους χορούς της μεθυσμένης νιότης
Ως το μωρό το τελευταίο
Που μόλις άνοιξε τα μάτια του στο φώς
Κ’ίσα με τον άνθρωπο που γίνηκε αδερφός
Της πείνας και της ιστορίας αντάμα
Και πολεμά για να γεννήσει κόσμο νέο
Ως με κείνον που προσμένει κάποιο θάμα
Και μένει ακόμα στα καλέσματα κουφός.
Απ’τα παιδιά που παίζουνε στους κήπους
Ως τα ζευγάρια που φιλιούνται στις σκιές
Κι ως τον ποιητή που σκύβει κι αφουγκράζεται
Αν ήρθανε τα οράματα στην πόρτα του
Μ’ανάλαφρους να τον ξυπνήσουν χτύπους
Χαίρε εσύ της ζωής μου μεγάλη γαλήνη
Εσύ κόρη ελληνίδα που ελληνίδα έχεις μείνει
Διαφεντεύτρα οργισμένη των ανθών της ψυχής σου
Χαίρε πούμεινες πάντα στην περηφάνια λουσμένη
Καθαρή ,κρυσταλλένια,της τιμής σου ερωμένη
Χαίρε εσύ που με στέρεο ποδάρι ανεβαίνεις
Της θυσίας ,της ζωής την σκληρή ανηφόρα
Που τη δύσκολη στράτα της δουλειάς ως διαβαίνεις
Γύρω ωριμάζει το στάχυ,δένει μέλι η οπώρα
Α πως λάμπει κορώνα στο ψηλό σου κεφάλι
ΠΑΧ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
