| |
Τα λόγια μετατρέπονται σε νότες,
σε πεντάγραμμα οι γραμμές,
λυγίζουν, στροβιλίζονται οι ώρες,
και ο αέρας παίρνει τις καρδιές.
Θα θελα να 'μουν ένα φύλλο,
και στου τρένου τις γραμμές,
να αιωρούμαι ενώ περνάει,
ταξιδεύοντας στο χτες.
Για να κρυφτούνε οι πληγές αποσιωπούνε,
στην άβυσσο του χρόνου τις ρωγμές,
μα κομμάτια απο φως αναζητούνε,
να ενώσουν θρύψαλα αγκαλιές.
Αναίσθητο με λένε όλοι που λες,
οτι στη θέση της καρδιάς έχω μια πέτρα,
μα αφού άκουσε φωνές μελωδικές,
κοιμάται ώσπου να την ξυπνήσουνε μια μέρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
