| |
Τα λευκοσκαλιστα σκαλοπατια
οι στρωσεις αναστεναγμων της ωρας.
Λευκοτητα κορης παιδιου
απαλοτητα νιου αερα
χρωματα καμμενης εκκλησιας.
Στον θολο καθιστος
αγερωχος και φινος
ο τελευταιος των νεκρων
ο αγγελος του πονου
παιζει στα χερια
την ελπιδα
σαν αφορισμενη πεταλουδα
και κοιτωντας το σημερα σταζει το στομα του δηλητηριο
κιτρινο και διαβρωτικο
αλλα ισως κοκκινο και ματωμενο
για τις μακριες
ημερες του πολεμου.
Και στα χειλη του
εκει που σιγο τραγουδα
η τελευταια πνοη
σαν νυμφη το αυριο κοιμαται
περιμενοντας να δει
αν το δηλητιριο θα το σκοτωσει
η αν επιτελους θα βγει απο και
χρυσο γαλα και αιμα αγίου.
Παντα πεθαινει
αλλα παντα καρτερα
σαν τον Αργο
εναν διφορουμενο Οδυσσεα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
