| |
| | Η προσμονή της κατάλληλης στιγμής |  | | | Αν καταφέρω να το κοινοποιήσω, να ξέρετε πως το ψάχνω κα να μισάωρο... Πφφφ... | | |
Όταν βρεις, τον δικό σου σκοπό ζωής,
μην βιαστείς να τον αρνηθείς,
να τον ακυρώσεις και να αντισταθείς.
Πάντα θα υπάρχει η τάση της φυγής,
η λύση της σιωπής,
η αίσθηση της δύσκολης και απομακρυσμένης αυτής ζωής.
Έχε θάρρος και άσ’τους άλλους,
πάντα θα διαφωνούν και θα προσπαθούν να σκοτώσουν τα όνειρα σου, πάντα θα σε τσακίζουν ,
με την λογική και τον ορθολογισμό τους,
πάντα θα προσπαθούν να σε κάνουν έναν από αυτούς…
Μια κλωστή,
είναι αυτή που σε χωρίζει από τα όνειρα σου, ένα ναι!
ή ένα όχι!
Μια προσπάθεια… Ναι!
Μια προσπάθεια αρκεί,
για να καταλάβεις αν πραγματικά αυτό είναι το σωστό.
Έχε πίστη στον εαυτό σου,
είναι ο μόνος σύμμαχος σου, εκείνος και ο Θεός σου.
Δεν υπάρχει ‘’η σειρά σου’’
υπάρχει μόνο η καρδιά σου! Ποτέ, κανένας, δεν θα σου δώσει την ευκαιρία,
να ζήσεις τα όνειρα σου…!
Ξύπνα και πιάσε τον σφυγμό σου!
Δες ποιος είναι ο εαυτός σου…
Δες πως ζεις για λίγο…
Τόσο!
Τόσο όσο ο σφυγμός σου! Τόσο όσο το τακ που ακούγεται στον οργανισμό σου… τόσο όσο δεν σου φτάνει,
για όλα αυτά που θες να κάνεις,
για να ζεις σαν να αμαρτάνεις,
μόνο απλά για να πεθάνεις…
Είναι πραγματικά αυτό που θες να κάνεις;
Απλά να ‘’ζεις’’ για να πεθάνεις;
Δεν θα συμβεί ένα ‘’θαύμα’’!
μην περιμένεις από ‘’θαύμα’’
δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα!
Για να πετύχεις τον σκοπό σου, θα θυσιάσεις το εγώ σου,
θα σηκώσεις τον σταυρό σου,
θα ακολουθήσεις τον ειρμό σου, θα αντισταθείς στα ‘’αφεντικά’’ σου,
θα σηκωθείς στα πόδια τα δικά σου!
Θα βρεις δυνάμεις και όπλα μυστικά σου!
Θα ακολουθήσεις την καρδιά σου!
Θα ανοίξεις τα φτερά σου…
θα τα απλώσεις φανερά τους!
Και ας έχουνε τα χάλια τους…
τουλάχιστον θα πετάξεις μακριά τους…
όσο ζεις, όσο μπορείς, όσο βαστείς!
Μονάχα έτσι, έχεις πιθανότητες να πετύχεις τον σκοπό σου…
να ζήσεις το όνειρο σου…
Μην ακούς τους άλλους,
δεν σε ξέρουν,
δεν σε καταλαβαίνουν όπως εσύ εσένα,
δεν θα σε πάνε παραπέρα
αλλά θα σε κρατήσουν στο ‘’εδώ πέρα’’…
Θα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να σου σβήσουν όλες τις σπίθες και τις φλόγες, θα σου τσακίσουν ένα-ένα,
τα φτερά και τις ελπίδες,
με τις πράξεις και τα λόγια…
Θα σε πνίξουν, και θα σε βυθίσουν,
στον σιχαμερό δικό τους κόσμο. Μέσα στο χάος,
στην τρέλα,
την μιζέρια και το ατελείωτο άγχος!
Με μοναδικό σκοπό
το χρήμα και την επιβίωση, δίχως ψυχή,
δίχως ζωή,
δίχως θάρρος, δίχως τρέλα, δίχως σταγόνα πραγματικής ζωής!
Γιατί να τους το επιτρέψεις αυτό; Γιατί να βιώσεις τον ίδιο ψυχαναγκασμό; Γιατί να μην αλλάξεις τον ρυθμό; Γιατί να μην τους κάνεις τον τρελό;
Γιατί να γίνεις ένας από αυτούς; Γιατί να τους αφήσεις να σε κάνουν σαν τους ίδιους τους, τους εαυτούς;
Γιατί να χαραμίσεις τα όνειρα σου βάζοντας το χάος στην καρδιά σου;
Γιατί να ‘’ζήσεις’’ στο σκοτάδι τους, στο φρεσκοβαμμένο και στολισμένο τάφο τους, που βρίσκεται στο απομακρυσμένο,
μαραμένο και βρομερό λιβάδι τους;
Γιατί να ακολουθήσεις τους ανθρώπους ως σώφρονες θεούς; ως αλάνθαστους θεσμούς;
Αφού ξέρεις πια…
Λίγοι είναι αυτοί που έχουν ανθρωπιά! Ελάχιστοι με πνεύμα και καρδιά…
ή τουλάχιστον αυτοί που παλεύουν και τα λένε δυνατά! Ελεύθεροι με χέρια ανοιχτά,
δίχως φόβο για τα δεινά!
Με μπέσα,
θάρρος,
υπομονή και επιμονή,
δίχως ντροπές, σκαλωσιές και υπεκφυγές!
Μην αφήσεις τους άσχετους της ζωής σου, να σε πάρουνε μαζί τους,
να σε κλειδώσουν στο κλουβί τους, να σε πάνε προς την διαδρομή τους, να σε κάνουν σαν την πάρτη τους , να σε αφήσουν να στριφογυρίζεις στο κρεβάτι σου, και να σε βασανίζει αυτό το δάκρυ σου,
αυτή η ενοχή ,
αυτή η θλίψη και η μελαγχολία φωνάζοντας σου:
‘’θα μπορούσες…’’
‘’αλλά πλέον είναι αργά…’’
‘’αλλά πλέον είναι αργά…’’
αυτά τα λόγια τα γοργά…
Αυτές οι λέξεις και οι φράσεις θα σε στοιχειώνουν πάντα!
‘’θα μπορούσες…’’
κι όμως…
με δυσκολία θα τολμούσες…
Βγες από την βόλεψη σου! Ακολούθησε την άποψη σου!
Ως πότε νομίζεις πως θα ζεις μαζί τους;
Κάποια στιγμή θα έρθει η ‘’στιγμή’’ τους…
και τότε θα είσαι εσύ και η ζωή σου,
εσύ και η συνείδηση σου,
εσύ και οι φραγμοί σου, εσύ και η ενοχή σου,
εσύ και η λογική σου,
εσύ και η άποψη σου, εσύ και η μορφή σου,
εσύ και η κατάσταση σου…
Δεν θα υπάρχουν πλέον οι αρχηγοί σου,
δεν θα υπάρχουν οι προβληματισμοί σου ή τα εμπόδια σου…
παρά μόνο τα λάθη και οι αδυναμίες σου…
Και ένα απλό ‘’ήρθε η ώρα να κάνεις την ζωή σου!’’ αλλά πλέον θα είναι αργά…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | AOX--}@ | | | |
|
Κων/νος Ντζ
11-04-2018 @ 19:59 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
11-04-2018 @ 22:00 | Καθ` όλα αξιόλογο και πέρα για πέρα αληθινό, θέλει πολλές φορές να γονατίσεις κι άλλες τόσες να σηκωθείς σε κοινωνία με σήψη, θέλει ν` αγαπάς και την δική σου αγάπη να κάνεις φάρο, θέλει όλα αυτά που γράφεις στους καιρούς της ευκολίας, στους καιρούς που οι μισοί γίναμε σκλάβοι σε κάποιον αφέντη κι οι άλλοι μισοί ...νομίζουν! ότι ζουν!! σ` ένα Facebook μπροστά, να είσαι καλά.Γεωργία. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | inokrini
12-04-2018 @ 09:53 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
