| |
αν και αδιαχωριστον το ολον και όλον μας
κ επιλογή δεν είναι δεν χρειαζεται,
εξακολουθουμε να μένουμε
κομενοι στα δυο
δίχως να είμαστε..
και να διαχωρίζουμε το καθετι μονο
να το κομματιάσουμε να πάρουμε
κανα κομμάτι... όποιο γουστάρουμε..
που στη πραγματικότητα , δεν γουστάρουμε
τίποτα όπως είμαστε-
ανικανοι να χαρούμε τίποτα. όμως
αυτό που γουστάρεις δεν βγαινει κατοπι απόφασης-
θέμα, επιλογή δεν είναι, μα αισθηση;
η ψυχή γουστάρει!
και 'γω' θα διψάσω και θα αποφασίσω να μη πιω?
να μη το μοιραστώ? να μεινω μόνος με αυτό?
σκοτώνοντας αγνοώντας ό,τι θέλει νερό?
και θα ζήσω θα το έχω θα το χαρώ?
και θα νιώθω, στερωντας το, άνθρωπος?
ή μηπως θα επανασταστήσω, για το 'νερό'!
και το ψωμι και το αλάτι.
ο πραγματικός χρυσός ειναι το νερό!
άφθονος οσο και ο απέραντος κοσμος..
και το πληρωνουμε και το σπαταλάμε δίχως, μια σταλα ευγνωμοσύνης, αισθησης, του 'μαννα εξ ουρανου'. του όλον για ολα όλους. και πραγματικός δεν ειναι ο πολιτισμός μας, και θεωρουμε ότι είναι επιλογή μας. να λεμε οτι επιλογή μας δεν είναι.
κι έτσι καπως αγαπω, και τα τρένα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
