Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Έχουν τα κουρέλια ονόματα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Έχουν τα κουρέλια ονόματα
 Καλή εβδομάδα φίλοι μου, τι άλλο θα μπορούσα να γράψω βλέποντας τα άσπρα κοντείνερ το ένα δίπλα στο άλλο... στην Μυτιλήνη μα κι όπου αλλού, να είστε καλά.
 
Τους βάλατε στα κουτιά, να ζήσουν σαν ανθρώποι
να` χει γιορτή η ανθρωπιά κι ελευθερίας τόποι
γίναν τα συρματοπλέγματα, στη λάσπη και στα χώματα
στης μάνας τους τα βλέμματα, έχουν τα κουρέλια ονόματα.

Τρελλά πουλιά, απ` όλη τη γη κι που η συμπόνια περισσεύει
στιβαγμένοι αριθμοί κι η ανθρωπότητα, λεν.. τρανεύει
Στο κόρφο της μαυροφόρας μάνας σκοτώσατε την ειρήνη
μήτε ακούγεται ήχος καμπάνας, στης οικουμένης καταισχύνη.

Βάλατε στα κουτιά τις ψυχές, να μην βλέπουν τον ήλιο
να είναι η ζωή τους σύρματα, να` χετε εσείς βασίλειο
στη Μόρια στα χώματα, ελεήμονες εμείς, καλοί ανθρώποι
τους δώσαμε ένα τετραγωνικό και στα παιδιά ένα τόπι.

Ένα τσίγκινο πιάτο με ρύζι, τα μακαρόνια της ελεημοσύνης
μισό δάχτυλο φέτα, εμείς οι σπουδαίοι της ταπεινοφροσύνης
κι αν βρέχει και ζούν στη λάσπη, ποιον άραγε απασχολεί
κάτι περισευάμενες ψυχές, η πλάση μας δεν τις χωρεί.

Κάθε ψυχή στο χώμα κι άδειος κόρφος της μάνας
ζωές πεταμένες σ` ένα κουτί, μιας βουβής καμπάνας
πήγαμε παπούτσια, ρούχα καλά, δώσαμε την βοήθεια
κι έγινε ο κόσμος μια πληγή, στων πεινασμένων τα συσσίτια.

Γέμισε η γης κουρέλια, απ` τα καμίνια στη πλάση
κι όσοι κρατάνε τα φραγγέλια, έχουν τρανό γιορτάσι
σ` ένα πνιγμό στο Αιγαίο, σε μισό τετραγωνικό, ζωή
στα σφαλισμένα παραθύρια και στου Χριστού καρφί.

Αύριο ποιος ξέρει αύριο, σε ποιο στρατόπεδο θα τους πάνε
γίναν πολλοί οι ξεριζωμένοι , στη γης μας δεν χωράνε
κι απομένουμε θεατές, με καλοσύνης μας τα ελέη
κι είναι στην πλάση οι εκκλησιές, χρυσοί πολυελαίοι.

Τα σγουρομάλλικα τα κρίνα, θεέ..τ` άσπρα τα περιστέρια
της ανθρωπότητας σκουπίδια, για των τρανών μαχαίρια
σήμερα εδώ αύριο εκεί, χιλιάδες ψυχές στο σταυρό
τους βάλαμε σ` ένα κουτί, θαρρώ πως είναι αρκετό.

Παράθυρο στον ήλιο, ποτέ δεν έχουν τα σκύβαλα
δεν ακούγεται εδώ, ωδή χαράς, ούτε ηχούν τα κύμβαλα
σαν φυτοζωεί ένα παιδί, χωρίς μια κούκλα με φουρώ
χωρίς..παπούτσια λουστρινάκια, χωρίς μια πόρτα στο θεό.

Συνυπεύθυνοι εμείς της αλληλεγγύης και της αρωγής
δεν υψώσαμε γροθιά, στην οικουμένη της πληγής.
Τα καμίνια καίνε ακόμα, καίνε χιλιάδες χρόνια τώρα
κι αν είχε ο πόνος όνομα, θα ήταν των Δαναών τα δώρα.

Αναμάρτητοι, Φαρισαίοι, Υποκριτές, σεις που καμίνια ανάβετε
έχετε αργύρια και γρόσια για το αίμα , των αθώων να λάβετε
σαν δεν έρχεται η ώρα της κρίσης, ν` αποφασίσουν οι λαοί
σημαίες να σηκώσουν γίναν οι άνθρωποι, εκατομμύρια, αριθμοί.

Τι θα απολογηθείς εαυτέ μου, στα παιδιά απ` τα καμίνια
στης μάνας τους το βλέμμα, στους φράχτες..τα χαμίνια
τι θ` απολογηθείς? Σ` ένα πουλί, σ` ένα περιστεράκι
να πας μετά στην εκκλησιά, ν` ανάψεις ένα κεράκι.

Τι θ` απολογηθείς για τα χρυσάφια, τους μεγάλους τους σταυρούς
τα διαμαντένια τ` άμφια τους χρυσοστόλιστους ναούς .
Τι θ` απολογηθείς? Μικρό σπουργίτι, κλείσε τα μάτια μην κοιτάς
κρύψου, φτιάξε μια σκήτη, σε μια σπηλιά, φύγε να πας.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
14-05-2018 @ 00:28
Δεν μπορώ θα το γράψω, χθες στα γυαλιά ίσως και σήμερα έχουν πρεμούρα για τα Σβαρόφσκι της θεογκόμενας Φουρέιρα κι από φωνή κορμάρα, αναρωτιέμαι η μάνα της την ήξερε πριν την δει τουλάχιστον Μαντόνα! Άντε και εις άλλα πολλά ...φουστάνια με Σβαρόφσκι ::love.:: ::love.:: ::love.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
14-05-2018 @ 00:32
Αλίμονο, αγαπητή,
ουκ έστι Θεία Δίκη.
Θα 'ρθεί καιρός που θα γελούν
με ' μας και οι...πιθήκοι.
::hug.::
Κων/νος Ντζ
14-05-2018 @ 05:46
::up.:: ::up.:: ::up.::
inokrini
14-05-2018 @ 10:06
Τι θα απολογηθείς εαυτέ μου, στα παιδιά απ` τα καμίνια
στης μάνας τους το βλέμμα, στους φράχτες..τα χαμίνια
τι θ` απολογηθείς? Σ` ένα πουλί, σ` ένα περιστεράκι
να πας μετά στην εκκλησιά, ν` ανάψεις ένα κεράκι. ::love.:: ::love.:: ::theos.::
Elen Louka
14-05-2018 @ 13:14
Αναμάρτητοι, Φαρισαίοι, Υποκριτές, σεις που καμίνια ανάβετε
έχετε αργύρια και γρόσια για το αίμα , των αθώων να λάβετε
σαν δεν έρχεται η ώρα της κρίσης, ν` αποφασίσουν οι λαοί
σημαίες να σηκώσουν γίναν οι άνθρωποι, εκατομμύρια, αριθμοί.
αλήθειες!!!!!! ::theos.::
**Ηώς**
14-05-2018 @ 21:23
::rock.:: ::rock.:: ::theos.::
Κάποιος κάπου κάποτε
14-05-2018 @ 21:51
::hug.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
15-05-2018 @ 00:30
Ευχαριστώ από καρδιάς καλοί μου φίλοι. ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο