Έτσι απλά
χωρίσανε οι δρόμοι μας
χωρίς ένα αντίο
μοιάζει με αστείο
πώς κάποτε γελούσαμε
τον έρωτα υμνούσαμε
και τώρα ξαφνικά
σε βλέπω να γελάς
αλλά δεν μπορώ κι εγώ να νιώσω τη χαρά σου....
Κι πονώ, μα δεν το λέω
ούτε το δείχνω πια
γιατί μέσα στον πόνο
βρήκα κι εγώ λίγη χαρά
το καλοκαίρι κι η θάλασσα
ο ήλιος και το φεγγάρι
όλη η φύση συμπονεί
έναν πόνο, που μόνο ο χρόνος σβήνει...
