stixoi.info: 80s

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: 80s

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130334 Τραγούδια, 269362 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

80s

Ήθελα κάποια στιγμή να γράψω για τα κορίτσια που αγαπήσαμε παλιά.
Τότε που μας ένοιαζε να είμαστε... Εντάξει άτομα.
Τότε που προσπαθούσαμε να ορίσουμε την ηθική
Ε ναι μετά μεγαλώσαμε
Έμειναν όμως τα κορίτσια στο μυαλό μας σαν κάτι το αμόλυντο.
Μαγικές οπτασίες στη λάσπη
Πόσοι έψαξαν ονόματα και διευθύνεις στο φ.β?
Πόσοι έκατσαν και χάζευαν από μακριά... Σιωπηλοί
Πόσοι αναπόλησαν τη χαμένη ομορφιά του τότε?
Τι θα γίνονταν άραγε... ΑΝ...????
Ο κόσμος μας δεν υπάρχει πια.
Ναι είναι αλήθεια ότι δεν πίνω
ούτε καπνίζω κι αυτό κάνεις τις αναμνήσεις πιο επίμονες
άρα και πιο επίπονες.
Ναι το παραδέχομαι...
Ήρθαν νύχτες μαύρες
τόσο μαύρες που δεν ήξερα αν θα ξημερώσει ποτέ...
Βόλταρα με τη μηχανή μου στο παλιό μου σχολείο
Έφαγα πίτσα εκεί που παλιά ήταν τα μπιλιάρδα.
'Εψαξα κουδούνια στην άγρια νύχτα αλλά δεν τόλμησα τα χτυπήσω.
Άφησα μηνύματα σε τοίχους που δεν απαντήθηκαν ποτέ.
Έμεινα μόνος να κοιτάω τη θάλασσα για ώρες.
Χάλασα δεκάδες λάστιχα τις νύχτες στην παραλιακή.
Έδειρα ταρίφες για να ξεσπάσω κάπου.
Οι σφαλιάρες στους ταρίφες πιάνουν πάντα τόπο. ΝΟΜΟΣ
Είναι κάπως να συνειδητοποιείς ότι κανείς δεν σε ψάχνει
ότι η φάτσα σου έχει ξεχαστεί
ότι εκείνα τα χρόνια έφυγαν τόσο γρήγορα.
Βλέπω γύρω μου τον τοίχο.
Πόσο θα ήθελα ένα τσιγάρο κι ένα ποτό...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν είναι η δόξα, δεν είναι τα λεφτά, είναι του δρόμου η χαρά !

inokrini 30-05-2018 @ 13:40	::up.:: ::up.::
Ιχνηλάτης 30-05-2018 @ 20:04	Τα χαμένα νειάτα του καθενός και η προηγούμενη ανέμελη (κατα κάποιο τρόπο) νεανική του ζωή, πού εφυγε ανεπιστρεπτί, είναι ένα είδος θανάτου, πού είναι αναπόφευκτος, όπως όλοι οι θάνατοι! Και οι θύμησες, οι γλυκόπικρες, είναι ένα είδος μνημοσύνου!
Grisio 20-06-2018 @ 09:13	Σε νιώθω ::angel.:: μόνο αυτό για τις φάπες στους ταρίφες δεν κατάλαβα... ::devil.:: εγώ τα νομιστεράκια... ::razz2.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο