Η επιθυμία έγινε, ζωγράφος με τους φθόγγους και ποντοπόρος άναρχος, τα κάλλη να υμνήσω
[align=left] [B] [I]
. . . *~* Άσπρο άλογο *~*
Ένιωσα την ανάσα σου, μες τα γλυκά σου λόγια
κι αισθάνθηκα το βλέμμα σου
και τη δική σου φλόγα!
Που τρυφερά σε άγγιξα, μες απ' τη φαντασία
μπρος στ' ανοιχτό παράθυρο
και θάμπωσαν τα κρίνα!
Η επιθυμία έγινε, ζωγράφος με τους φθόγγους
και ποντοπόρος άναρχος
τα κάλλη να υμνήσω!
Που έλκει η θηλυκότητα ,να τα γλυκοφιλήσω
και να σου πω ψιθυριστά
δίπλα στο πεζουλάκι, που άνθισαν τα γιασεμιά
και σφρίζει το μεράκι!
Στ' αχτένιστα σου τα μαλλιά, διακοσμούν εκκρίσεις
και αγναντεύω σύννεφα
που έχουν τ' άρωμα σου!
Κουκλί καυτών αισθήσεων, που μου γεννάς το πόθο
καλπάζω μ' "άσπρο άλογο"
για το δικό σου κόρφο!
. . . . * * Nikos D. Stoforos * *
