| |
δεν ειναι η μορφή περισσοτερο
μέσα μας που αποτυπώνεται
είναι που μας πληγώνει σαν χαθεί
το ότι γέρνουμε στην μορφή
η ψυχή όμως η αγαπημενη μας
εχει τον τροπο της να παρουσιαζεται
αγνωριστη σαν χανουμε τον κόσμο
απο το πουθενά σε αυτό να επιστρεφει
μόλις μας νιωθει ικανούς και παλι..
και είμαστε μοναχά
όταν την αναγνωρίζουμε
κι εσύ εγώ που σου το λέω
κι εγω εσυ που δεν χρειαζεται να εξηγησεις
το αναπαντεχο και απεριγραπτο
και ξεγραμμένο
να το φωνάζουν που αγκαλιαστήκαμε τα μάτια μας:
αδερφε μου!
σε αυτόν τον κόσμο των μισών του πολέμου καπνών
και σε ύπνο και σε ξύπνιο
ασύλητη η καρδια μια φούχτα απο ψυχή ασύληπτη
ενας κόκκος κι ενας βραχος εχουν ισοποση ενέργεια
μα όχι ένα μικρό βλαστάρι κι ένας μεγαλος άνθρωπος
οπου ελησμόνησε να αφουγκράζεται την μουσική της γής
πως κι από την πέτρα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
