| |
Στις αγορές της Παροικιας, στα στενά σοκάκια της
Οι ψυχές οι ανήσυχες γυρνάνε κάθε βράδυ
Στην κάθε πέτρα που πατούν στο κάθε μέτρο
Όνειρα ,επιθυμίες πάθη ξεχασμένα
Κάθε βήμα ένας χαμένος έρωτας
Κάθε δρασκελιά ακόμη μια ανάσα πάθους
Πάθος για ζωή,για στιγμές ηδονής
Ερωτοτροπεί ο αγέρας αγκαλιάζει τις μορφές τους
Το κάλεσμα είναι ορατό μες στου αλκοόλ τη μυρωδιά .
Την αισθάνεσαι στη κάθε γουλιά
Στο σπάσιμο του πάγου καθώς λιώνει στο ποτήρι .
Αιωρείται στις μουσικές του κόσμου.
Μες τα μοναχικά σκιρτήματα μπερδεύεται .
Χάνεται στις άσκοπες συναναστροφές.
Στις μεθυσμενες μορφές των περαστικών .
Στις σκοτεινές γωνιές περιμένει της ζωής τις χαραυγες .
Ελπίζει ζει για να ελπίζει
Να δει τις ανατολές του θελει
Το βύθισμα του φεγγαριού πως θα βιώσει
Στου έρωτα την δυνη πως θα χαθεί.
τους απυθμενους ωκεανούς της αγάπης να γνωρίσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
