| |
πως η αγάπη μου τελείωσε ποτέ μην το πιστέψεις
Τεράστια κι ωραία, τη λογική συντρίβοντας σαλεύει
Δεμένη απ τη σιωπή παλεύει στον έβδομο ν'ανέβει
Προσμένει,κι όλα τα έχει της κρατάει ώσπου να της γνέψεις
Σκέψου,πως παράμερα σε περιμένει ταπεινή
Πως ούτε κι αλλάζει με της μοίρας τις κακοτοπιές
Κανένας αξήγητος καημός του χθές και του προχθές
Τη θύμησή σου άφθαρτη τη βαστάει φωτοπηγή
Πάλι ζωντάνεψαν οι προσδοκίες και σε γυρίζουν πίσω
Κι εγώ που πλάι σου αφυπνίζομαι στο βλέμα σου βουλιάζω
Πάντα δεμένος στη σιωπή μου μπορώ να λογαριάζω
Πάντα στα μάτια σου πνιγμένος μπορώ να σ'αγαπήσω
Το δρόμο παίρνω της επιστροφής νιώθωντας το χρόνο
Μαζί μου και τις μικρές ρωγμές, τις φλέβες, τις ρυτίδες
Τα μυστικά μου είναι φτιαγμένα με δάκρυα και πόνο
Μα δε βιάζομαι πολύ ,ακόμα έχω λίγες ελπίδες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
