| |
Είναι το βλέμμα της αγάπης σου βαθύ
το ανηφόρι σου μου φάνταζε μεγάλο
θανατηφόρα μια ματιά με ακολουθεί
και για συνεύρεση μου γνέφει με σινιάλο
Χατίρι μάτια μου το ξέρεις δεν χαλώ
αν της αγάπης σου με σφάζουν τα νυστέρια
σε μια καλύβα στο ποτάμι σε καλώ
να ‘χει δροσιά, και ν’ αγιαστούμε μες στ’ αστέρια
Χαθήκαν γύρω οι σκοτεινιές της ερημιάς
βλαστήσαν χάδια και φιλιά σαν άγια φύτρα
και στην καλύβα τη μικρή της ποταμιάς
ξαναγεννήθηκα απ’ του έρωτα τη μήτρα
Διαβαίναν οι ώρες και σαν ήρθε η αυγή
της λησμονιάς τον πυρετό είχες ξορκίσει,
σε είχα λούσει στης αγάπης την πηγή
στην κολυμβήθρα σου Εραστή μ’ είχες βαφτίσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
