| |
Εψές προψές είπα να δω
ταινία τη ζωή μου
το ψήλωμα και τ' άγιασμα
και την καταστροφή μου.
Έβαλα κόκκινο κρασί
ζεστό ψωμί κι αλάτι
και του πατέρα το παλιό
παλτό ψηλά στην πλάτη
κι έγειρα και νοστάλγησα
κι ομόρφυνα και ράγισα…
Ωραίος που 'ταν ο γλυκός
ο δρόμος μου ο μονάχος!
Ωραίος ο βίος ο έκλυτος
ωραίος πολύ κι ο Άθως,
ζωή τρελή μου κι άμοιαστη
ζωή με δίχως κόπια
ζωή σ' ωραία κι απάτητα
μυστήρια κατατόπια,
μπορεί να παραστράτισα
μα χνάρια Αγίου άφησα…
Ξύπνησα μισοπέλαγα
σαν ψάρι μες στα δίχτυα,
πνιγόμουν, βυθιζόμουνα,
μου καίγονταν τα στήθια,
μα χαίρομουν και γέλαγα
που 'ζησα σαν τη νύχτα:
μαύρα,ωραία, μοναχικά
και σιωπηλά κι αλήθεια.
© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)[B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
