| |
Του Κόσμου το ανέταμα
της μοίρας μου το βράδυ,
πουλίσια να ΄χα πεταξιά
και λιονταριού ποδάρι.
Να πέταγα στον ουρανό,
στη γη να περπατούσα,
γκρεμούς και κακοτράχαλα
ψυχή μου ν' αψηφούσα.
Του Κόσμου το ανέταμα,
αιώνιο ρημάδι
σταυρούς στον ώμο μου κρατώ,
σε φως και σε σκοτάδι.
Να πέταγα τον ουρανό,
πίσω να μη γυρνούσα,
στη γη μονάχα βάσανα
και άβατα περνούσα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
