| |
Μες στης νυχτιάς την σιγαλια,
στης λίμνης την όχθη σιμά,
κελαηδητά φλογέρας ηχούν
και πέφτουν στα νερά.
Και στον σκοπό της σκέψης μου
κάλεσμα η μουσική.
Να! Η ξωθιά ξεπρόβαλε,
του κάλλους μορφή μαγική.
Φεγγαροστεφάνωτη, το ασήμι στα μαλλιά.
Εχόρεψες σαν σε όνειρο στην νυχτιάς την αγκαλιά.
Φεγγαροστόλιστη, τα ζαφείρια στη ματιά.
Κόρη των άστρων, της λίμνης κυρά,
αέρινη ξωτικιά.
-Ασημοστεφάνωτη, μου ραγίζεις την καρδιά!
Γιατί γυρίζεις στη λίμνη ξανά
στης αυγής την πρώτη ματιά;
-Τέκνο της γής, των νοτών γητευτή,
ανόητε θνητέ,
της μουσικής σου είδωλο
ήμουν, πλασμένη απο'σε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
