| |
καποιες φορες κατι σιωπες
κρυμμένες μεσα βαθια
αργουν να μιλησουν
απέθαντες εικονες
να ξετυλιχτούν διχως να ρωτησουν
μα ό,τι περπατησει
θα 'ναι μονο η σκια τους
βαθια χαραγμενες ζωντανες
κι αρωμα και χρωμα
σαν τον δικο τους
δεν υπαρχει δεν βρισκεται
μόνο ένα αλλο σωμα
μονο ενα αλλο σωμα
με καποια σκια αγαπημενη ίδια
θα βγάλουν άχνα
γι αυτό παγος την πρωτη φορα
φωτια που χορευει χρονια μετα
τρεχει πανω της κι απο πανω της
λιωμενος βροχη άραγε τι να είδε
που ξεχναει τα λογια ξεχναει τα λογια
γι αυτο γι αυτο
και σαν παραλληλες ιστοριες
μπερδεμενες φωτιες εκθαμπες
σκιες μοναχα αξεχωριστες
και σωματα λιωμενα μονα
δειλά απο μακριά παγωμενα
στην εικονα τους παγιδευμενα
κι αυτή τη φορα απ' έξω
χαμενοι απο τα λογια κοιτιουνται
χαμενοι στ' ονειρο θα βρεθουνε
η θλιψη κι χαρά
βαθια βαθια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
