| |
Ένα ακέφαλο αγγείο είναι ο χρόνος,
που οι νεράιδες του σκαλίζουν εμμονή.
Μια σημαία της ρουτίνας μας ο πόνος,
που την φυσούσε της απάτης η εγγονή.
Σ' ένα τετράδιο κατέσβηνα τις λέξεις,
που παντομίμα σχηματίζαν στο σωρό.
Ήλπιζα βλέπεις στο προπύργιο της σχέσης,
αυτό που άλλοι το αποκάλεσαν σαθρό.
Ένα θηρίο μες τα χρώματα του Άδη,
μου διαιρούσε τις χαρές μου σε καημούς.
Ήταν το άγνωστο της μοίρας σου το χάδι,
που παίζε θέατρο στο εγώ εκ του ασφαλούς.
Μια βουτιά στην καλοσύνη αφασίας,
και μια πρόβα νυφικού για την σκλαβιά.
Όνειρα που έκανα σε πύλη αφθαρσίας,
τώρα μου μοιάζουν νερωμένη μολυβιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
