| |
Και μου θυμώνεις
και με μαλώνεις
με ένα λίβελλο
μικρή μου ξεσπαθώνεις
Και με πλησιάζεις
και μου φωνάζεις
τα όσα έκανα
και συ καταδικάζεις
Και με κουράζεις
και με ταράζεις
και του μυαλού σου ροκανίδια
μ’ αραδιάζεις
Μα εγώ χαρά μου
τα όνειρά μου
δε χαλαλίζω
να σε φέρω στα νερά μου
Και δε σωπαίνεις
και μου τη μπαίνεις
κόμπο σφιχτό τη σκέψη μου
λύνεις και δένεις
Και ξεμακραίνεις
και μόνη μένεις
κι από μακριά ειρωνικά
άνθη με ραίνεις
Και τα χω παίξει
δε βγάζω λεξη
με σημαδεύεις στην καρδιά
σαν τον Αλέξη
Με εξουσιάζεις
τάχα τρομάζεις
και καθαρή μαζί μου λες
πως δεν τη βγάζεις
Και μια συγνώμη
ζητας ακόμη
στα γόνατά σου πέφτοντας
ν’ αλλάξω γνώμη
Κι αν ξεσπαθώσω
λογο θα αρθρώσω
προτού απόκληρος
το πνεύμα παραδώσω
Και συ καρδιά μου
στο σπάραγμά μου
περιφρονάς την πεμπτουσία
απ' τη σοδειά μου
Μα δεν πειράζει
και δεν αλλάζει
πάντα η μέρα μου
μ'εσένα θα χαράζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
