Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Της λησμονιάς η αντάρα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Της λησμονιάς η αντάρα
 Καλημέρες γλυκές στη στιχοπαρεα !!! ( Ποιος θα μου το'λεγε....)
 
Τα δάκρυα στέγνωναν από μόνα τους τις νύχτες μακριά σου
η θλίψη φώλιαζε στης μοναξιάς στα μουσκεμένα στρωσίδια
άδικα ακουμπούσα την παλάμη μου στο τζαμι να σε αγγίξω
δεν άκουγα πλέον τους νεανικούς χτύπους στη καρδιά σου
δυο χρόνια μοναχη μου έκανα τ' ονείρου τα γλαφυρά ταξίδια
κι είχα τόσα γραμμενα γράμματα που θα ήθελα να σου δείξω

στη ξένη γη ο πόνος ριζώνει κι έριχνε τις πίκρας παρακλάδια
καθε δειλι τη σκέψη την περονιάζει της λησμονιάς η αντάρα...
αράδες τα παράπονα, τα ξέπλενε απότομα η βροχή με φορα
αράχνες τύλιξαν τη φαρέτρα του ερωτα κι έμεινε εκεινη άδεια
παντού εμπόδια βρίσκονταν λες κι ήταν γραφτη Θεού κατάρα
κι ο δρόμος της επιστροφής στεγνός, τραβουσε ανηφόρα.....

κάθε που νύχτωνε κι η πέτρα λύγιζε από το παραμιλητό της
για όλα της τα χαμένα όνειρα που ο μπατης είχε σαρώσει.....
μεχρι τις 12 η σιωπή κεντούσε εργόχειρο με μεταξένια κρόσια
μα προσπερνούσαν οι άνοιξες , σιγή από τον (κολλητό) της ...
εκείνο φανταράκι στο θάλαμο την(έχανε)πρωτου να ξημερώσει
σε καθε του επισκεπτήριο,κάλπαζε ο παλμός πανω από διακόσια

δυο δρόμοι που παράλληλοι αντάμωμα ποτέ τους πια δεν βρήκαν
δυο αθώες μοναδικές ψυχές που φόρεσαν της λύπης πανωφόρι ...
δυο λαβωμένες πια καρδιές που τόσα χρόνια τώρα αιμορραγούνε
μια οπτασία μακρινή σε κεινα τ'αγριολούλουδα που κάποτε ανήκαν
συρθήκανε πίσω από της ζωής το άκομψο, σκισμένο της μισοφορι
πρωτου τη λάμψη της ανατολης έστω για μια φορά, μαζί να δούνε .

....@....


23-08-2018


ΕΛΕΝΑ Λ .




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Πρέπει να ξέρεις ν'αγαπάς,για να λές σ'αγαπώ !
 
elena351
24-08-2018 @ 04:25
http://2.bp.blogspot.com/-JxhCw3kejNw/U3Y5Pr3KKGI/AAAAAAAAAvs/3J503sv9rmQ/s1600/%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%AC.jpg
Κάποιος κάπου κάποτε
24-08-2018 @ 06:01
https://www.youtube.com/watch?v=6PxYo3QFpl0

::theos.:: ::love.:: ::theos.::
Μυλόπετρα
24-08-2018 @ 08:38
Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βραδιά
κάποιος κλαίει πίσω από την πόρτα
κι η μουσική είναι φίλη μας – και συχνά μέσα στον ύπνο
ακούμε τα βήματα παλιών πνιγμένων ή περνούν μες
στον καθρέφτη πρόσωπα
που τα είδαμε κάποτε σ’ ένα δρόμο η ένα παράθυρο
και ξανάρχονται επίμονα
σαν ένα άρωμα απ’ τη νιότη μας – το μέλλον είναι άγνωστο
το παρελθόν ένα αίνιγμα
η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη.
Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος
άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι
οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ’ ένα λυγμό
οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο
κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε
όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση

Α, πόσα ρόδα στο ηλιοβασίλεμα – τι έρωτες Θέε μου, τι ηδονές
τι όνειρα,
ας πάμε τώρα να εξαγνιστούμε μες στη λησμονιά.

Περιμένοντας το βράδυ (Τάσος Λειβαδίτης)


https://www.youtube.com/watch?v=IlQBLXCZeIA


Η πλοκή των λέξεων στο ποιηματάκι σου είναι αυτό που με συναρπάζει διβάζοντάς το ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
smaragdenia
24-08-2018 @ 11:56

δυο δρόμοι που παράλληλοι αντάμωμα ποτέ τους πια δεν βρήκαν

ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

https://youtu.be/HwaX3Y7eF9s

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Αγιοβλασιτης
24-08-2018 @ 12:51
::up.:: ::up.:: ::up.::
**Ηώς**
24-08-2018 @ 13:30
έτσι σαν δημοτικό άσμα)

Γλυκό της Νιότης μου πουλί, της Μάνας πρωτοτόκι
μιάς χειμωνιάτικης Αυγής, πέταξες για 'λιοκόκκι...
Σιρόκος φύσηξε δειλά κι οι δυο σου οι φτερούγες
σπαρτάρισαν για Λευτεριά, σε ξένες πέρα ρούγες....
Μέσα στα στήθια σου πηγή, δροσάτη η Αγάπη
να τη φυλάξεις για ν'ανθεί, λουλούδι στο δρολάπι
Μην φοβηθείς εκεί που πας, γιατί πολλά κατέχεις
να φέγγεις, να Λαμποκοπάς για όλους να συντρέχεις
Και την πικρή πατρίδα σου, να τη χαράξεις μέσα
ως Χρυσηϊδα του μυαλού, Φιλότητα και μπέσα...
Σπόρος να γίνει και δεντρί για να καρποφορήσει
στα πέρατα, σαν το κεντρί, γενιές,... μην ξεκληρίσει....
......Φωτεινή Α.Κ


http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-E111/322/2158,7836/ ::love.:: ::kiss.:: ::kiss.::
Κων/νος Ντζ
24-08-2018 @ 13:37
θαυμάσιο, μπράβο!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
inokrini
24-08-2018 @ 14:16
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: υπεροχο
elena351
24-08-2018 @ 15:03
Σας ευχαριστώ αγαπημένα μου στίχο φιλαράκια !!! ::hug.:: ::love.:: ::kiss.::
Μ.Ελμύρας
24-08-2018 @ 15:20
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
ΒΥΡΩΝ
24-08-2018 @ 19:08
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
elena351
24-08-2018 @ 20:37
Σας ευχαριστώ πολυ . Είναι μεγάλο πράγμα ένας δημιουργος να δέχεται κριτική από αξιόλογα άτομα με τέτοια λογοτεχνική - ποιητική νοημοσύνη σας εσάς στίχο ταξιδιώτες και αγαπημένα φιλαράκια μου ! ::theos.:: ::love.:: ::hug.::
Την καλησπέρα μου και καλό σας βράδυ ! ::4076.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο