| |
Κάπου ογδόντα
Κοιμάμαι, ξυπνώ και μετά
Φορώ ακριβά μυστικά
Κομμένα – ραμμένα, στην πένα
Τα βλέπουν οι κόρες κι οι νιοι
Κι ανάβουν φωτιά να καεί
Αυτή που φοράει εμένα
Πιο πέρα ο ήλιος γελά
Οι μάγοι θα βρούνε μπελά
Που τ’ άστρο τους έπεσε κάτω
Κρυφά, πριν το δει ο θεός
Το χτίζουν να μοιάζει ναός
Και φεύγουν πριν βγει το μαντάτο
Περάστε, καθίστε, φοντάν;
Το κάλεσμα απόψε σενιάν
Πληγές διαμπερείς στη ροτόντα
Το τέλος μια πόρτα ανοιχτή
Λεκές από σάλτσα πηχτή
Παλμοί χαλαροί, κάπου ογδόντα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
