| |
ΣΤΟΝ ΒΟΥΡΚΟ
Σήκωσε άνεμο η ανάμνηση
Το σώμα παραδόθηκε
Κι είναι φωτιά
Η θλίψη.
Τι κι αν μεγάλωσαν τα δέντρα
Δεν έχουν ρίζες να σταθούν
Και θα κοπούν
Δίχως να υπάρχουν χέρια
Να τα κρατήσουν.
Κι εσύ που είδες τον ήλιο
Με μάτια ορθάνοιχτα
Πες μου λοιπόν και παραδέξου
Πώς τυφλώθηκες.
Σήκω και φύγε.
Και βάλε πάλι στη βαλίτσα
Τις ελπίδες που ήρθες να πουλήσεις
Δεν έχω ανάγκη από χάδια.
Έχουν ανάγκη
Όσοι υστερούν.
Μα εγώ το ολόκληρο το γνώρισα
Μια νύχτα μες στον βούρκο.
Γ. Σ. Αλεξάνδρου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
