| |
Στο καθρέφτη σου προβάρω
το χειρότερο εαυτό μου
Άφησε με να ρεφάρω
το χαμένο γόητρο σου
Όπως κάθ’ ερωτευμένος
εξαντλώ τις αφορμές μου
Και σαν έφηβος παρθένος
εκτωνώνω τις ορμές μου
Ένα μύθο όσο ζεις
Προσπαθείς να δικαιώνεις
Και εσύ που μ' αγαπάς
μια ζωή θα το πληρώνεις
Μ’ αντικείμενα δεμένοι
Και με την ψυχή στο στόμα
Μόνοι και δικαιωμένοι
Μόνη μοίρα τους το σώμα
Οι μεγάλοι πάντα έχουν
ιστορίες ν' αφηγούνται
Μα στ' αλήθεια δεν αντέχουν
που όλα κάπως εξηγούνται
Ένα μύθο όσο ζεις
Προσπαθείς να δικαιώνεις
Και εσύ που μ' αγαπάς
μια ζωή θα το πληρώνεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
