| |
Ρόδου πρώτο μοσχοβόλημα βελούδινη ευωδιά
Με τα πέταλά του ανοικτά
Σα χείλη που θέλουνε φιλιά
Ταράζει και το φώς και το σκοτάδι
Πούθε κρατάει γλυκήτατο
Περήφανο λουλούδι
Ποιος ήλιος να το χαίρεται
Ποιο αγέρι θα το ζώνει;
Απότομο αναστέναγμα παράφορο
Φαντασία
Απ τα βαθιά του πόθου
Απ τα ψηλά του λογισμού
Το ρόδο μακρινό
Μονάχο κατακόκκινο
Στην όψη του ζωηρό
Κι ο έρωτας να του χαμογελάει
Αλήθεια νάναι,όνειρο νάναι
Ως το πλήρωμα του χρόνου
Θα το βλέπω με τα μάτια μου
Πέρα από θάλασσες βουνά
Τέρατα και σημεία
Πιο καλοπεθύμητο
Και πιο φανταχτερό
Έτσι σα δώρημα ζωής
Σ'αγαπημένη σκέψη
Της νοσταλγίας,της χαράς
Της ποίησης
Το βλέπω και του μιλάω τρυφερά
Με τη ψυχή στο στόμα…
-στην αγκαλιά σου απόψε
Θαρθώ να κοιμηθώ-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
