Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Θα έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130638 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Θα έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο
 Καλημέρα φίλοι μου, πέρασα λίγες μέρες πριν από το μαρτυρικό Μάτι, είναι μια παρηγοριά για εμένα τούτο το άσπρο χαρτί. σας ευχαριστώ.
 
ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Θα έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο.
Μα εδώ ακόμα μυρίζει κάπνα και ερημιά.
Σκελετωμένα, ξεχαρβαλωμένα σπίτια, ίδια με την πιο
εφιαλτική μας νύχτα.
Θα έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο, ριζά στο πεύκο
της δημιουργίας.
Κι όλοι περνούν και λεν τι κρίμα.
Κι όλοι περνούν και λένε θεέ μου.
Λες κι ο θεός οδηγεί στο έγκλημα τα χέρια του ανθρώπου.
Γυμνό κρανίου τόπος, το Μάτι του αφανισμού.
Να θυμίζει ότι κάποτε εδώ ζούσαν γελαστοί άνθρωποι.
Ευτυχισμένα παιδιά.
Κι όλοι νομίζουν πως ξεχάσαμε, συνεχίζουμε, βαδίζουμε,
στην χώρα των θριάμβων και της ατιμωρησίας.!
Πέσαν τα φώτα από τα γυαλιά του απόλυτου, επαίσχυντου ψεύδους.
Μείναν δυο μουσαμάδες να κρέμονται στο παράθυρο.
Τα παιδιά ταξίδεψαν, φύγαν ψηλά στ` αστέρια κι` έμειναν της
ζωής μας τα νυχτέρια.
Κι όλοι λεν, μην θυμάσαι, ξέχνα, είχε πολλά πεύκα ο τόπος.
Κι όλοι συνεχίζουν...
Μα εδώ στάχτη, τ` ανθρώπινα μυρίζουν.
Στάχτη, φωτιά και καπνός να σκεπάζει τις αμαρτίες όσων κοιμούνται
ήρεμα, σαν να μην έφυγαν οι ψυχές.
Τόσες ζωές κι ούτε ένα κερί στην εκκλησιά, ούτε ένα καντήλι στη
γωνιά, κει που κάποτε ήταν το εικονοστάσι.
Τ` άδικο γιορτή σ` ένα έγκλημα δίχως τιμωρία! μήτε ένας, μήτε ένας
δεν έφταιξε κι όλοι τραβούν τους δρόμους της επιτυχίας.
Εκεί στα καρβουνιασμένα πεύκα, τρέχει μαύρη βροχή ανακατεμένη
με τα βουβά δάκρυα μας.
Κι ούτε ένα κυκλάμινο στη γης.
Παρηγόρια για το νέο, τ` όμορφο που θα έρθει.
Ζουν αλήθεια οι ψυχές ? σε τόσο άδικο.
Πως ζουν σαν δεν δικαιωθούν!
99 ψυχές που έφυγαν τόσο μαρτυρικά μια μέρα του Ιούλη.
Όλοι λεν, μην θυμάσαι, προχώρα, η ζωή κυλά, κυλά....στη πηχτή λάσπη
που μας φτιάξανε.
Κυλά στους ανύπαρκτους νόμους!
Κυλά στης θριαμβολογίας τους δρόμους!
Κι ούτε τσίπα, ούτε συνείδηση, των σπουδαίων και τρανών, της Πολιτείας.
Μόνοι φτιάχνουν τους νόμους, τον Ιούλη έκαψαν τις ψυχές στο Μάτι, αύριο
ας κάψουν άλλες τόσες.
Κι εσύ να ψάχνεις ένα κυκλάμινο.
Να το ακουμπήσεις ευλαβικά στα παιδικά τα μνήματα, στις ζωούλες που
δεν πρόλαβαν να ζήσουν.
Γύρε κοιμήσου καλή μου, γύρε κοιμήσου....
Και έχε μια ελπίδα στο Θεό.
Να έχει το έγκλημα, τιμωρία.

9-10-2018-
Αδαμοπούλου Γεωργία.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Κων/νος Ντζ
09-10-2018 @ 10:04
Γύρε κοιμήσου καλή μου, γύρε κοιμήσου....
Και έχε μια ελπίδα στο Θεό.
Να έχει το έγκλημα, τιμωρία

::up.:: ::up.:: ::up.::
Μαυρομουστάκης
09-10-2018 @ 10:13
Ζουν αλήθεια οι ψυχές ? σε τόσο άδικο.
Πως ζουν σαν δεν δικαιωθούν!
99 ψυχές που έφυγαν τόσο μαρτυρικά μια μέρα του Ιούλη.
Όλοι λεν, μην θυμάσαι, προχώρα, η ζωή κυλά, κυλά....στη πηχτή λάσπη
που μας φτιάξανε.
Κυλά στους ανύπαρκτους νόμους!
Κυλά στης θριαμβολογίας τους δρόμους!
ακριτας
09-10-2018 @ 10:23
" Μα εδώ στάχτη, τ` ανθρώπινα μυρίζουν."

Συγκλονιστική γραφή !! Μπράβο σου !!!
**Ηώς**
09-10-2018 @ 15:12
Κι όλοι λεν, μην θυμάσαι, ξέχνα, είχε πολλά πεύκα ο τόπος.
Κι όλοι συνεχίζουν...
Μα εδώ στάχτη, τ` ανθρώπινα μυρίζουν. ::sad.::
«αλί σε 'κείνους πού'φυγαν κι αλί σε όσους μένουν
μόνοι τραβάν στο Γολγοθά και μόνοι υπομένουν» ::hug.::
Άηχος
09-10-2018 @ 21:11
Εκεί στα καρβουνιασμένα πεύκα, τρέχει μαύρη βροχή ανακατεμένη
με τα βουβά δάκρυα μας.
Κι ούτε ένα κυκλάμινο στη γης.
Παρηγόρια για το νέο, τ` όμορφο που θα έρθει.
Ζουν αλήθεια οι ψυχές ? σε τόσο άδικο.

Συγκλονιστικό !!!!!
zari.kardias
10-10-2018 @ 01:11
Κι εσύ να ψάχνεις ένα κυκλάμινο.
Να το ακουμπήσεις ευλαβικά στα παιδικά τα μνήματα, στις ζωούλες που
δεν πρόλαβαν να ζήσουν. ::cry.:: ::cry.:: ::up.::
Νικηφόρος Μελάς
12-10-2018 @ 12:09
Εμείς…
Εμείς… οι γεννημένοι από τ΄ άστρα.
Εμείς …που μια μέρα θα γίνουμε θεοί!
Εμείς… το επικρατέστερο είδος του πλανήτη!
Εμείς… η συνομοταξία των θηλαστικών.
Εμείς… με θηλές και με συνείδηση!
Εμείς …που καλλιεργούμε την ψυχή μας.
Εμείς …πως κρύβουμε τόση κακία μέσα μας;
Εμείς… πως κάνουμε τέτοια καταστροφή;
Μήπως δεν είμαστε εμείς;
Γεωργία συγχαρητήρια!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο